Balthazaar Bosduif wil weer wat (2)

The edukators

Hij ziet er heel charmant uit. En nu weet ik niet of ik het over de film heb of over de jongen helemaal vooraan.

Balthazaar Bosduif is kwaad op de buren

Het is zes uur in de ochtend en de wekker loopt af. Doodvermoeid tast ik naar de klok en druk op de sooze-knop, maar het ding blijft een vreemd schril, piepend geluid maken. Verbaasd richt ik me op. Natuurlijk denk ik meteen aan spookwekkers met een eigen mening totdat het door mijn wazige brein doordringt:

Mijn wekker piept niet.

Ik draai me om en knijp mijn ogen stijfdicht. Mijn oren verberg ik onder de dekens. het blijft maar piepen. Het blijft maar piepen. Het BLIJFT maar piepen. PIEPEN: PIEP, PIEP, PIEP, PIEP, PIEP, ...
Ik word razend. Gooi mijn dekens van me af en stamp van de trap, naar de kamer van mijn zus. 'Zet die wekker af!' grom ik als een hondsdol beest. Maar het is er stil ... Kolkend van woede gooi ik de deur van mama's slaapkamer open. Doodstil.

Verwilderd en verloren sta ik in het midden van mijn kamer en dan dringt het tot me door. Die verdomde buren ... die verschrikkelijk wrede buren ... die ...

LEER JE WEKKER AFZETTEN!

Balthazaar Bosduif bewondert jou

Gisteren was ik op De Nachten, een massacultuurproject van De Singel. Het heeft voordelen: je gsm mag af gaan, je kan aankomen en vertrekken wanneer je maar wil en er staat altijd kwaliteit op het podium. Maar het allerleukste is, je leert altijd toevallig fantastsiche dingen kennen.

Dit jaar gaat mijn eervolle vermelding naar Simon Van Buyten, 14 jaar en dichter. Stijn Vranken (winnaar Poëzie 2004) beschreef zijn talent nog het best: 'Simon, Jij bent 14. Ik wens je nog 16 prachtige jaren toe. Maar dan sterf je aan drugs en drank of je wordt neergeschoten door een of andere extremist ... '
Toen hij stil op het podium stond te wiebelen, dacht ik nog 'Waarom staat dat ventje daar te dralen? Kom dan jongen, kom dan naar beneden, kom dan, kom ...' Maar hij nam zijn papier en las zijn prachtige gedachten, losse stijlfiguren, sierlijke beeldspraak. Ik stond te dromen in zijn woorden. Maar nog meer hou ik van zijn cynische realistische ondertoon. Te volwassen, te briljant, te correct.

Kortom Simon Van Buyten u wint niet alleen de publieksprijs van Poëzie 2004, meer ook de 'Balthazaar Bosduif bewondert jou'-vermelding. Proficiat!

Ps. Ik zou graag een bepaald gedicht willen publiceren (iets met rollende rollen wc-papier), maar er blijkt werkelijk niets op het Internet te vinden. Tenzij een filmpje, dat vind je HIER.

Balthazaar Bosduif houdt van gezellig haar

Ik keek naar de pilotalflevering Twin Peaks. Maurits lag tegen me aan, met zijn hoofd op mijn heup. Met mijn ogen dwaalde ik in rond in dat geheimzinnige dorpje, met mijn hand zat ik in het haar van Maurits te pulken. De wereld was even warm, stil en vredig.

Eigenlijk is dat iets wat ik vaak doe. In iemands haar zitten (letterlijk), vooral van die lieverdjes met mooi haar. Niets is dan leuker dan dat perfecte kapsel liefdevol verwoesten, terwijl ze als een katje tegen je aan kruipen. Oogjes dicht en genieten. Rustgevend voor mijn slachtoffer, nonchalante bezigheidstherapie voor mij.

Maar langs de andere kant is het een bijzonder gebaar. Het zegt zo veel zonder dat er een woord over je lippen komt. Van 'Je bent mijn vriend' tot 'Ik hou van je'. Er suizen altijd heerlijk warme, tevreden gevoelens door me heen als ik door de haren van iemand ga. Misschien zou ik die momenten een beetje moeten opsparen, maar hé ... ik ben verslaafd aan prutsen en misschien ook wel een beetje aan lief zijn.

Update: onlangs sprak ik hierover met Puck. En Puck zei droog: "Weet je Ellen, de apen doen dat ook, vlooien ..." HOERA! Ik ben primitief!

B. Bosduif krijgt commentaar op solo 1

Mijn hart bonsde in heel mijn lichaam. Het suisde in mijn oren. Ik hoorde gelach (bal-scène en meisje-scène) dan werd het stil. Applaus. Ik beet op mijn tanden en stond recht. Nu kwamen de harde woorden.

-'Meisje, zijn dit concurrenten?'
*'eh ja ...'
-'Nee, nee dat zijn ze niet. Die ene gaat naar Holland, de andere naar Belgie. Het zijn maatjes. Nu vraag ik jou: wat blijft er dan over van de basis van je film?'
*' ...'
-'kortom, je hebt geen basis. Dit is gebouwd op niets. En waar is je conflict? Ik zie geen conflict. ik zie beeldgroottes opgestapeld tot een filmpje. Je hebt werkelijk nergens enige vorm van spanning opgebouwd'
*'...'
-'Vooruit dat was het voor vandaag. Iedereen mag inpakken'

Achteraf besefte ik dat ik me had moeten verdedigen. Ik had kunnen zeggen dat ik meer nadruk legde op de 'aanwezigheid' die leidt tot een soort concurrentie. Maar helaas ik klapte compleet dicht onder de donderstem der alwetende leraar.
Maar we bekijken het positief. Ik heb massa's geleerd en ontzettend fijne momenten meegemaakt. Dat nemen we allemaal mee naar de volgende keer. En die wordt NOG beter!

Balthazaar Bosduif is slecht gezind

omdat ik :

-wakker ben geworden door een telefoon die me vertelde dat ik WEL op school moest zijn
-de hik heb
-een ezelsoor heb gemaakt aan mijn lievelingsboek
-geen inspiratie heb en me behoorlijk leeg voel
-gisteren na een lange reis naar brussel voor een volle zaal heb gestaan en alleen ik er niet meer bij kon
-gisteren een slecht stukje heb geschreven en ermee geconfronteerd ben (terecht)
-deze nacht weer heb gedroomd dat mijn muziekleraar en ik tussen smerige radarwielen moesten vluchten, terwijl er nazi's ons achtervolgden
-weet dat ook dit een slecht stukje is

Ach ja ... nu ga ik achter mijn trein aanrennen.

ps. Geen goede zet, dit logje.Nu ben ik nog meer slecht gezind ...

Balthazaar Bosduif speelt een schaduwspel

Log voor vandaag: een ontzettend fijne school anekdote met dank aan Tony Tuba en Jorik.

Het was min of meer uitgelokt. Een zekere meneer van 'Media & politiek' liet ons naar een documentaire kijken over Populisme in 1974.
Zijn inleiding klonk door 'Munt4'. "Jongens, jongens. Wees nu eens even STIL. Goed, mooi zo. Jongens, dit is geen gemakkelijke documentaire. Je moet werkelijk heel geconcentreerd zijn. Want ze is in het Frans ... niet ondertiteld ... vrij onverstaanbaar ... niet verstaanbaar, zeker niet voor jullie. Maar de beelden zijn wel mooi, kijk daar maar naar. Jullie doen toch beeldende dingen, hé ?"

Een lange tijd was het stil. Ik legde mijn hoofd op de schouder van Oskar. De zon ging onder en daarbij ook onze moed en aandacht. Oskar bewoog, ik werd wakker met voor mij een prachtige schaduw afbeelding: 'Silhouet van man met sigaret' (kortom Oskar). Toen begon de pret. Oskar werd pinokkio, een 4-armig monster en ballerina. Vieze woorden werden gespeld. Jorik zorgde voor de accessoires: een duiveltje kwam plotseling van Oskars schouder vandaan. Het gaf hem hoorntjes. De teletubbies konden natuurlijk ook niet ontbreken. Welke uitstulpingen je maar kan bedenken, de mannen van Animatie kunnen het wel uitknippen.

Ik denk dat De meneer van 'Media & politiek' nog nooit zo een creative (protest?)voorstelling heeft gezien.

Balthazaar Bosduif heeft een nieuwe vriend

Dit is 'em. Mijn nieuwe allerliefste ...
Hij veel positieve eigenschappen, echt een mooi karakter.

-Handmatige Wit Balans: auto/hold/binnen/buiten
-Handmatige Iris instelling: 30 stappen
-Handmatige Sluitertijdinstelling: 1/50~1/10.000, 8 Stappen

En het leuke is: Hij blijft!

mijn vriend

Balthazaar Bosduif luistert af

Een gesprek tussen een koppel op de trein naar Brussel. We naderen Brussel-Noord, wel bekend om zijn prachtige uitzicht op de hoerenkoten.

- Vrouw: Och kijkt daar eens ...
- Man: Wat? Waar?
-Vrouw: 'T is niet waar zeg, zo open en bloot.
-Man: Wat een lijven, wat een houdingen ...
-Vrouw: Och Jos, houdt daar mee op.
-Man: Allé, kijken kan toch geen kwaad, iedereen kijkt.
-Vrouw: Maar ik kijk niet. Kijk dan naar mij, kijk, ik kijk niet ...
-Man: Ziet ze daar staan, in die bikinitjes. Kijk, hebt ge die blonde gezien?
-Vrouw: Ik. kijk.niet. JOS!
-Man: Oh ... we zijn er voorbij ...
-vrouw: Brussel Noord.
-Man: Hier is het, we moeten afstappen.

In een flits schoot 'In de gloria' aan me voorbij. Ik moest stiekem glimlachen. En ik moet bekennen: Ik kijk er ook naar, als ik aan de juiste kant van de wagon zit. Realtime goedkoop entertainment, wie zegt daar nee tegen?

Balthazaar Bosduif deed het weer

Iedereen kent dat gevoel, dronken liefdesverlangens. Ze voelen zo oprecht en zijn onweerstaanbaar. Je gaat er gekke dingen van doen. En als die gekke dingen lukken dan ben je even ontzettend gelukkig.
En ongeveer daar loopt het mis. Over dat hoogte punt heen, is elk middel goed om dat delirium te verlengen. Die gekke ideeën lopen dan over in ronduit beschamende momenten.

Iedereen kent het wel. Rechtop in bed, blik op nul en hersenen die razen. Wat heb ik gisteren nu weer allemaal gezegd en gedaan? De verlegenheid sluipt binnen, samen met hoofdpijn, ontzettende dorst en kloppende ogen.
Maar dat is nog niets. Er volgen nuchtere ontmoetingen, waar beschrijvingen opkomen of nog erger, eindeloze lege stiltes met je inmiddels nuchtere ‘partner in crime’.

En toch …

En toch weegt dat niet op. Dat ene moment, dat delirium van ‘instant’gevoelens, het blijft heerlijk. Een onbekende aan de tafel, koetjes en kalfjes, een stoel die wordt verplaatst, ‘Hoe gaat het met jou?’, een stoel wordt dichter geschoven, toevallige aanrakingen, een mond dicht bij je oor (want de muziek staat luid), benen die elkaar raken, lachen, armen die elkaar raken, dansen, armen om je heen, lichaamswarmte … En dan wordt het tijd om aan de alarmbel te trekken.
Elke keer weer, elke keer weer.

Balthazaar Bosduif steelt weer wat

Ach, nu we toch bezig zijn ...

Tranen
Elke traan die ze liet ging in een glazen potje.
Om te meten of we wel gelukkig waren.
Ze verzamelde ze al sinds onze eerste ruzie.
Met een druppelteller zoog ze ze voorzichtig op uit
het putje van haar oog.
Er stonden maatstreepjes op het potje.
En bij sommige kleefden stickertjes.
"7 ml: ruzie over afwas."
"26ml: zoekgeraakte cd mijn schuld???"
Gisteren liet ze me weten dat de maat vol was.
Letterlijk.
Ik zei dat zulks niet kon omdat we nooit écht ruzie
maakten.
Ze zuchtte diep en verliet me.
Enkel het leeggegoten potje bleef hier.
En hoewel ik nu al uren huil, heb ik nog maar een
bodempje vol.

Jammer dat ik toen nog niet logde. Ik zou hem hebben gesmeekt om zo een pareltje op mijn weblog te zetten. Helaas heeft hij de klus al een tijdje geleden geklaard, maar gelukkig blijft er nog een heerlijk archief over om keer op keer te lezen.

Het principe (uitgelegd door The master Himself: Dimitri Anthonissen)
Noem het taggen.
Noem het een verhalenparasiet.
Noem het egotripperij.
Op BOEKBLOG worden links geplaatst naar weblogs die stukjes uit "zijx500" publiceerden.
In totaal 100 verhalen, van exact 500 lettertekens.
Als alles goed gaat: het eerste boek dat op weblogs wordt gepubliceerd.
(want die dingen worden tenminste gelezen … wat je van de meeste literaire tijdschriften niet kan zeggen)

Balthazaar Bosduif is futloos

Ik heb een post-examendipje. De stapels papieren zijn weggewerkt. De stress is verdwenen en daarmee ook al mijn wilde voorstellen en spannende plannen. Ik voel me suf en leeg.

Enkele stukjes die ik ook vandaag weer links heb laten liggen:
-Balthazaar Bosduif staat op de grote markt
-Balthazaar Bosduif houdt van RosaMariposa
-Balthazaar Bosduif heeft een drug
-Balthazaar Bosduif staart naar een prachtige jongen

Helaas. Morgen gaat het weer beter, daar ben ik zeker van.

Om jullie toch iets leuks aan te bieden: Interactie!


Hoogerbrugge Klik,klik,klikkerdeklik op het prentje!

Ik weet het. Wiedus is een linkennestje aan het worden, maar er staan gewoon te veel mooie dingen op het wereldwijde web...

Balthazaar Bosduif houdt van 'een dikke mevrouw'

* Waarom? Daarom! 1:
Hoe het kwam dat je wegrolde
Jij stond op wielen
En ik drukte de kus
Nét iets te hard

* Waarom? Daarom! 2:
Verwarring
“als wíj al op elkaar lijken,” schreef hij, “dan vraag ik me af of ik dan niet op iedereen lijk.”
Ik vroeg me af wat nou precies zijn probleem daarmee was.

* Waarom? Daarom! 3:

Slava snow show

Irene en Marijke: Twee knettergekke, briljante breinen. Ze zijn terug!

Balthazaar Bosduif.

Bosduif: I'm only imagination

Dit is een noodzakelijke handeling om mijn profiel te kunnen updaten. (of ik vind wel een ander excuus) Ik probeer mijn weblog een beetje persoonlijker te maken, maar dat lukt me niet zo goed. Heeft er iemand tips?

Balthazaar Bosduif toont solo1

Het is maar voor tijdelijk, dus wees er snel bij.

Solo1

Balthazaar Bosduif wacht te lang

Het is mijn eigen domme schuld. Ik had ze maar moeten kopen. Nu zijn ze verdwenen en staat een of andere dame ermee te pronken. Stiekem hoop ik dat ze ergens in een berghok staan weg te kwijnen of vermalen zijn door een gigantische 'deze schoenen verkopen we toch niet meer' -maalmachine. Foei Ellen, je hebt een slecht karakter. ('Maar niemand anders mag mijn schoenen hebben' dreint een klein Bosduifje in mij)

Ik kan het echt niet, schoenen kopen. Ze zijn nooit echt perfect wat ik wil, of ze hebben ze niet meer in mijn maat, of ze zijn te duur. Dus kom ik altijd met lege handen naar huis.
Maar deze keer was het anders. Ik was opslag verkocht, maar besloot 'nog even te wachten', tot ze wat goedkoper werden.
Dat werden ze en nog liet ik ze in het rek staan. Waarom? Omdat deze prachtige schoentjes in Brussel stonden te blinken. Ik durfde niet naar het winkelmeisje stappen omdat ik dan mijn beste frans zou moeten boven halen en dat reikt zeker niet zo ver als het woord 'schoenmaat'.

Ik vervloek mijn 'fransfobie'. Verdorie, verdorie, verdorie toch.


perfecte schoenen

Balthazaar Bosduif krijgt het niet af

Jossif Timtsjenko, Alexeï Sanarski, Ivan Akimov, Alexander Drankov, Vasily Gonchrov, Alexander Khanzhonkov, Jakov Protazanov, Esfir Shub, Dziga Vertov.

Russische filmgeschiedenis. Nu de andere 246 pagina's nog. Ik ga met mijn neus in de lucht een prachtig herexamen ophalen, mooi Ellen, mooi ...

Vreemd genoeg nog steeds niet in paniek, maar dat komt nog wel.


Pantserkruiser Potemkin

Balthazaar Bosduif is laf

Ik heb een laf karakter. Er zijn twee dingen waar ik ontzettend goed in ben als het aankomt op mijn gevoelens tonen. En dat is wegrennen en vergeten. Als ik het toch probeer, zeg ik niet de juiste dingen. Nee, dan komen er groffe woorden uit mijn mond zonder dat ik het nog maar besef.

Dus ook maandag (10/01/'05) nam ik de benen. Ik reeg wat zinloze woorden aan elkaar, keek hem even aan, legde een examen af en verdween weer. Ik dacht er zelfs niet over na. Pas in de trein naar huis kwam er een wrang gevoel opzetten dat ik niet zo goed kon plaatsen.
Na een typisch 'terras van Simon"- gesprek werd alles duidelijk. Ik ben een angsthaas met een compleet absurde en vervreemde verhouding. Mooier kan de wereld niet zijn, toch ?

Nu moet ik dingen zeggen als 'We moeten eens praten' en 'Serieus, je bent het slechtste vriendje op de hele wereld' en dan nog die gevreesde vraag stellen: 'Wat doen we daar aan?'
Ik ben doodsbang van die vraag, zo bang dat ik liever doe alsof hij niet bestaat (en geloof me, dat werkt echt niet).

Dus nu zit ik hier, mijn allerliefste (?) is onbereikbaar. Ik wacht op vrijdag en de rillingen lopen me nu al over de rug.

Balthazaar Bosduif geeft weblog tip

Of eerder een herhaling.

Vandenb.com

Hij is weer erg goed bezig. Niet te missen deze weblog.

Nog meer weblognieuws:
Het zijn weer Dutch bloggies, en soort weblogverkiezing in Nederland. Nu is het nog even wachten, want het is nominatieperiode. Maar eens die bekend zijn kan je zwemmen in de links naar goed geschreven logs. Eindelijk nog eens een weblog die je 3 keer per dag checkt of er nog geen nieuw stukje is. Die weblogs, die vind je niet elke dag.

Mijn laatste aanwinsten:
-bijzinnen
-puck's podium
-zeekomkommer

En dan hoop ik stiekem dat ze in Belgie ook eens een blogwedstrijd gaan oprichten en dat ik dan ... binnen een jaar of drie ... misschien wel ... -zwijgende stilte-

Balthazaar Bosduif studeert nog steeds

bericht uit examenland:

Liefste vreemdelingen,

Vandaag heb ik weer iets ontdekt dat studeren een stukje gemakkelijker en plezieriger maakt: Een hoop fantasie hebben. Ik heb zeker 3 uur zitten knoeien op 12 bladzijden audiotechnologie, maar vond ik dat erg? Nee!

In mijn hoofd zit ik in de Savanne, verstopt in het hoge steppegras. En op 20 meter ligt een leeuw een beetje te soezen in de zon. En ik probeer muisstil mijn omnidirectionele microfoon te verwisselen voor een drukgradiëntgevoelige microfoon, want ik wil een leeuwengeeuw opnemen. Zou hij me al opgemerkt hebben?

Of

Ik sta tussen de muzikanten van een klassiek orkest en moet mijn microfoonopstelling beslissen. Maar die idioten willen maar niet ophouden met stemmen. Dan brul ik door mijn bidirectionele microfoon (zodat de hoge golflengten goed hard aankomen) 'KLEPPEN TOE!'. En dan krijg ik ruzie met de dirigent.

Plotseling kijk ik op van mijn cursus. 'Hé het is al 1 uur. Tijd voor pauze!'

update: woorden die me spontaan doen wegdromen
-the sweetspot
-the curtain of sound
-rondzingen
-Blumlein
-azimuth-fout
-the treshold of hearing
-Cochlea
-the cocktail party-effect

Balthazaar Bosduif deelt uit

het is 9 januari 2005, 3. 17 AM en mijn solo is af.

AF.
Officieel bevestigd door het hoofd van 'Bosduif Productions'

Ik wil dat ding nooit meer zien, maar ik denk dat er een paar mensen rondlopen in Antwerpen en omstreken die wel benieuwd zijn naar het resultaat. Die mensen mogen zich hieronder aanmelden (liefst met veel lawaai).

Goede nacht verder.

Balthazaar Bosduif denkt na (4)

Heel kort, want we hebben nog veel leerstof in ons hoofdje te proppen en nog een solomoment voor te bereiden.

Twee dingen die ongelooflijk moeilijk zijn:
- een geeuw monteren zonder te geeuwen
- een balkon schoonvegen als het stormt

een toppunt van melancholie:
op een droevig lied naar buiten staren, waaiende bomen zien en dan nog met verwondering denken: "Ze dansen mee, die bomen ..."

Balthazaar Bosduif luistert naar de radio

Vandaag bij het middag eten op de radio. Hoe ik het ook draai of keer, het is toepasbaar op veel te veel manieren.

kijk me verdomme niet zo woedend aan
hou me niet tegen als ik weg wil gaan
’n tijger is geen tijger als ie tam is,

wil je me liever op m’n knieën zien
moet ik je vragen of ik mag misschien
’n man is toch geen man meer als ie bang is,
nee nou niet schelden, noem me geen seksist
als ’t om woorden gaat win jij beslist
’t gaat me niet om ’t weten maar om ’t voelen

en dat ik geen ballade zing
me niet in honderdduizend bochten wring
niet als een hondje in je armen spring
wil niet zeggen dat
wil nog niet zeggen dat ik niet van je hou

‘k ben niet je witte ridder op z’n paard
of iemand die jou over drempels draagt
zoek valse romantiek maar ergens anders,

moet je maar zorgen dat je iemand anders vindt
die voor jouw kater in de bomen klimt
in actie komt bij al jouw waterlanders, ahaha
iemand die streelt en kust op jouw bevel
als je blijft zoeken schat dan vind je ‘m wel
maar maak van mij geen rudolf valentino

en dat ik geen ballade zing
me niet in honderdduizend bochten wring
niet als een hondje in je armen spring
wil niet zeggen dat
wil nog niet zeggen dat ik niet van je hou.

Henny Vrienten -Geen ballade-

Balthazaar Bosduif is vreemd

Ik beken: Ik ben vreemd. Ik heb een vreemde fascinatie.

Ik sla er in om het meest gehate vak, het alom gevreesde Audiotechnologie ontzettend graag te leren. Nu snap ik eindelijk waarom mijn boxen brommen. Ik weet nu hoe ik mijn luidsprekers moet zetten voor een perfecte stereo-opstelling. Ik voel mee met muzikanten als ze een cd willen opnemen. Ik zou mijn oren perfect kunnen uit elkaar halen en weer opbouwen.

Maar ik heb wel verzachtende omstandigheden. Ik ben groot geworden tussen luidsprekers, microfoons en geluidsmontages. Ontelbare keren heb ik verdiept in een of ander boek in de zetel gezeten, terwijl papa een kudde paarden door de woonkamer liet galopperen. Ik vond het heerlijk om zijn grote hoofdtelefoon op te zetten en stiekem aan de knopjes van zijn mengtafel te draaien. O ja, dan voelde ik me een grote meid, ookal stond de spanning af en hoorde ik niets.

Nu kan ik meepraten over akoestiek en microfoons. Ik zou zelfs zijn verbindingskabeltjes kunnen sorteren, soort bij soort. Gisteren heb ik voor het eerst echte opnames mogen maken, weliswaar met brom en maar 1 signaal. Maar ik ben trots dat er in mijn kleine kamertje een mengtafel staat en twee microfoons, zodat ik bijna struikel over de statieven en de bedrading.
Een mens moet ergens beginnen, niet waar ...

Balthazaar Bosduif krijgt tips van Dove-coach

De nieuwe actiestunt van Dove is een werkelijke oppepper. Ik voel de me er plotseling stukken zelfzekerder door. Ja, iedereen kan mooi zijn, als je maar genoeg Dove smeert.

Dirk is een lieve, hippe man, hij helpt ons te houden van onze rondingen.
Maar denk er aan meiden, denk eraan ... Draag NOOIT een Joggingbroek. Nee, dat NOOIT! heb je me gehoord?

Een tripje met Dirk, ben je er klaar voor?

B. Bosduif ontvangt liefdesverklaring 2

Liefdesverklaring 2: Van Inge Remmerie voor Oskar de Reycker

dag m'n schatteke, 't werd eens tijd voor het volgende:

mijn poepie,

halsoverkop werd ik verliefd op de jongen die in mijn kamer zijn levensfilosofie met mij deelde.

hoewel ik je al langer kende als "Oskar, die een parracomandojas draagt omdat het vuil is in het fort en zich daarvoor verontschuldigt", betrapte ik me er de dagen erna op dat ik met een vreemd, doch vertrouwd gevoel rondliep.

ik wilde je plots meer zien, meer tijd met je spenderen. Fortis, bij je thuis of in gezelschap van Jochem.... het maakte niet uit, ik was enthousiast dat jij er ging zijn.

Wat vreemd was het om nog eens zo spontaan op iemand verliefd te worden. En dan nog wel op een pakketje! het was het perfecte plaatje waar ik al enkele tijd naar hunkerde, uren over kon dromen en mijmeren met An; iemand leren kennen, er spontaan verliefd op worden, niet zo lange tijd erna verstomd staan van een duizelingwekkende kus, en dan de start van een feestrelatie met een toppie-vriendje.... ik kon mijn geluk dus niet op toen dit alles me overkwam op een (voor mij toch zeer befaamde) avond in Petrol. het was heerlijk.

Ik hou van je dansen, je spontaniteit maar vooral je individualiteit. ik hou ervan met jou toetjes te gaan paffen, ik hou van je intuïtieve buien en je onvoorwaardelijke eerlijkheid.

sinds die dag gaat er een vreemde warmtestroom door mijn vingertoppen wanneer je belt of als ik aan je denk. dat warme gevoel maakt dan snel plaats voor een glimlach, die moeilijk te verbergen is voor een lange periode (Inge glimlacht). je humor, creativiteit en enthousiasme hebben een intense invloed op mijn dagelijkse humeur, in een wel zeer positieve zin. Je intrigeert me en het liefst van al wil ik nog heel veel over je te weten komen... elke dag leer ik je beter kennen en weet ik wederom hoe blij ik ben met de liefde die je me geeft. blijven doen dus, want je bent te gek om te laten gaan!

of om dit alles korter te zeggen raad ik je aan de rebus te ontcijferen.... die vat alles zowat samen!

Tony Tuba

Balthazaar Bosduif smeekt

"De lichtwaarde vertegenwoordigt de waarde-aanduiding voor de belichtingsdosis die onder gegeven omstandigheden van het onderwerp, verlichtingssterkte en bij een bepaalde filmgevoeligheid nodig is om een juiste belichting op te leveren."

Beste professor,

Ik spreek u aan in de naam van elke student op deze aardbol met slechts één brandende vraag. Zinnen maken waarin dezelfde woorden 3 keer in terugkeren en eindeloze bijzinnen aan elkaar rijgen, hoe doet u dat?
Zou het niet gemakkelijker zijn voor u EN voor ons om gewoon in simpele taal met juiste grammatica te schrijven? U hebt uw cursus in één twee drie afgewerkt en wij kunnen gemakkelijk met één pennetrek de essentie aanduiden. U gelukkig, wij gelukkig, iedereen gelukkig.

Toevoeging van Fros: "Ja dat vind ik ook!"


Dank bij voorbaat

Balthazaar Bosduif

Balthazaar Bosduif heeft afkickverschijnselen

Vandaag ook nog een stukje van Bosduif zelf.

Ik heb werkelijk afkickverschijnselen: weemoedig staren naar een zwarte televisiescherm of strijken over het vaste plekje op de kast. Dingen verschuiven om toch maar op een of andere manier tijd te verliezen. Plotselinge neigingen tot cake en pannekoeken bakken. Maar helaas er blijft toch een hol gevoel achter. De 4 dvd-boxen van Friends zijn werkelijk verdwenen. Nu staan ze te glinsteren op het kot van Karen. Gelukkig is Brussel 40 kilometer ver, anders was ik er heen gefietst om ze stiekem te gaan stelen.

Friends is verslavend. Net niet te dramatisch, aangenaam lichtzinnig, leuke herkenbare karakters en fijne humor. En als je per dag er een aflevering of 4 (echt!) bekijkt, kan je al gauw niet meer zonder. Dan zeg je afspraken af omdat je zo lekker gezellig in de zetel ligt met een boterham en het vertrouwde geschetter van gesprekken en oneliners in je oor. "Friends zal je vandaag wel entertainen". Gevaarlijke gedachte. Voor je het weet draait je hele dagritme rond Friends. (Opstaan, aankleden, eten, studeren, FRIENDS, studeren, telefoneren, FRIENDS, rommelen, FRIENDS, FRIENDS, nachtelijke activiteit met vrienden, slapen)

Nu ja, het leven gaat door. Ik moet studeren voor mijn aankomende examens. Misschien is het wel goed dat ze vertrokken zijn. Nu kan ik me beter concentreren op mijn cursus belichting. Oh hemel ...

B. Bosduif ontvangt liefdesverklaring 1

Liefdesverklaring 1: Van Frédérique Meeus voor Simon Van Ranst (Geschreven door Nonkel Fros)

zie hier, answer on your request (zo eerlijk zal je me zelden zien schrijven):

Liefste Simon,

Mysterie trekt me aan. Jij was mijn mysterie. 'Zo mooi, zo blond' en zo onbereikbaar (uit volle borst).
Zo was je voor het eerst mijn mysterie in het fort; en zo bleef je dat ook in Brussel-Noord, tegenover mij in de treincoupé, tijdens de lunchpauze op stenen bankjes, in je befaamde achtertuin, op Ellen haar balkon, op perron 11 om half 7, op perron 3 om 8u54, aan de kaai, en in mijn hoofd. Uren hebben we tegenover elkaar gezeten op de trein, van in een oranje zetel in een Amsterdammer tot op het opstapje van een rammelende L-trein. Uren hebben we gepraat, gezeverd, maar vooral véél gelachen, en toch: een mysterie. Ik kon geen vat op je krijgen, ook al zei je zoveel. Ik kon je niet doorgronden.
Zoals ik al zei, mysterie trekt me aan, en dat zorgde ook op mijn zender voor storingen. Er waren meermaals momenten waarin je mijn verliefdelijke onverschilligheid deed wankelen. Je ogen waren verdomme massavernietigingswapens! Als Bush met zijn makkers ooit bij jou op de thee komen, dan háng je vriend.
Maar bezwijken deed ik niet, nog niet. Het was de Ellen-is-alleen-thuis-attack die me de das omdeed. Ellen zocht ruzie met de buren, ik met mijn ik-ben-NIET-verliefd-op-Simon gevoel.
Een strijd.
Een overwinning.
Een kus.

Er kwamen plannen voor een boerderij, kredietloze belwaarde, een bestelling bij De Groenenoet, de dynastie van Naamloos, 'Kaai en Malines': the making of, bouwen van hutten met mijlpalen, grensverlegging werd een volwaardig hoofdwerkwoord.

Nu, exact 2 maanden later is de toestand kritiek. Simon blijft terrein winnen, ik moet machteloos toekijken. Terugvechten(bottelen) doen we niet, want dat zou pas echt hypocriet zijn.

Dan volgt nu mijn liefdesverklaring:
*schraapt zenuwachtig de keel*

Lieve lieve Simon,
laat ik het eerst even visueel voorstellen:
sdfnKWDCUjqdjmpoazu jskf kqdhlafghif$``é"'!èè(§nqud@&é"&é"!ç'(èjkdvnffdksjù uiusdfyazr urygurraemrgeorriri%¨*£#
*knetterknetter*
*ruis*
*piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiii...*
-ERROR- foutmelding: uw bestand bedraagt meer dan de toegelaten 500 Mb-

En in woorden krijg ik het niet beter gezegd dan het enorm tekort schietende 'ik zie u verdomme graag!!'

Tot slot had ik dan nog graag mijn lievelingszin vervoegd:
ik zie Simon graag

jij ziet Simon graag
hij/zij/het ziet Simon graag
wij zien Simon graag
jullie zien Simon graag
MAAR IK TOCH VEEL MEER!

de rest van de vervoeging (VT) weiger ik te aanvaarden als zijnde 'bestaand'

Balthazaar Bosduif wacht op twee gastschrijvers

Ik wacht op twee ongecensureerde liefdesverklaringen van twee hele lieve meisjes.
Nee, geen liefdesverklaringen voor mij (hihi, maar het was anders echt wel lief), maar voor hun allerliefste wederhelften. (email hem maar naar balthazaar_bosduif@hotmail.com)
begin er maar aan, schatten, gewoon even staren naar je foto en dan komt alles wel vanzelf.
Inge en Fros, vooruit met de geit!

Balthazaar Bosduif schrijft een ode

Lieve Simon,'stokaffectie?', pepi of twerp.

Voor jou ook een kleine ode.

Toen ik je voor het eerst zag (je weet wel, ik was het gekke kind dat de buurt bij elkaar gilde omdat er een vleermuis rakelings langs mijn gezicht scheerde) dacht ik: 'Oh hemel, die is zo rustig ...'
Dit misverstand ga ik even uit de wereld helpen.

Ahum, ahum.
Beste wereldbewoners die ooit in contact gaan komen met Simon van Ranst, laat u niet misleiden. Je hebt hier te maken met een lieflijke maar een beetje gekke verschijning. Dit is iemand met een oneindig assortiment gekke geluiden, kromme redeneringen en vreemde gezichten. Deze man is gewoon de perfecte persoon om mee opgesloten te zitten in de lift: je zal je kapot glimlachen en giechelen (zeker voor vrouwlijk gezelschap).

Dan nog iets dat meer mag gezegd worden, omdat het te weinig bekend is. Dames en heren, deze man KAN ALLES. Van kunstwerken fabriceren naar fijne gesprekken tot kookkunstjes. En dan sta ik daar, stik jaloers te wezen, terwijl jij even glimlacht en meteen doorgaat met een volgend wonder. Simon, godverdomme!

Ik wil nog veel gezellige nachtjes, babbels aan de schelde of op je terras, stiekem naar je kijken als je draait, en nog heel veel lachen ...

Lieve pepi, bedankt voor alle stokaffectie. Je bent een heerlijke verschijning.



simon

Dat 'creatieve wonder'-verschijnsel zit in de familie. Hier de website van zijn zusje