B. Bosduif krijgt commentaar op solo 1

Mijn hart bonsde in heel mijn lichaam. Het suisde in mijn oren. Ik hoorde gelach (bal-scène en meisje-scène) dan werd het stil. Applaus. Ik beet op mijn tanden en stond recht. Nu kwamen de harde woorden.

-'Meisje, zijn dit concurrenten?'
*'eh ja ...'
-'Nee, nee dat zijn ze niet. Die ene gaat naar Holland, de andere naar Belgie. Het zijn maatjes. Nu vraag ik jou: wat blijft er dan over van de basis van je film?'
*' ...'
-'kortom, je hebt geen basis. Dit is gebouwd op niets. En waar is je conflict? Ik zie geen conflict. ik zie beeldgroottes opgestapeld tot een filmpje. Je hebt werkelijk nergens enige vorm van spanning opgebouwd'
*'...'
-'Vooruit dat was het voor vandaag. Iedereen mag inpakken'

Achteraf besefte ik dat ik me had moeten verdedigen. Ik had kunnen zeggen dat ik meer nadruk legde op de 'aanwezigheid' die leidt tot een soort concurrentie. Maar helaas ik klapte compleet dicht onder de donderstem der alwetende leraar.
Maar we bekijken het positief. Ik heb massa's geleerd en ontzettend fijne momenten meegemaakt. Dat nemen we allemaal mee naar de volgende keer. En die wordt NOG beter!