Balthazaar Bosduif houdt van gezellig haar

Ik keek naar de pilotalflevering Twin Peaks. Maurits lag tegen me aan, met zijn hoofd op mijn heup. Met mijn ogen dwaalde ik in rond in dat geheimzinnige dorpje, met mijn hand zat ik in het haar van Maurits te pulken. De wereld was even warm, stil en vredig.

Eigenlijk is dat iets wat ik vaak doe. In iemands haar zitten (letterlijk), vooral van die lieverdjes met mooi haar. Niets is dan leuker dan dat perfecte kapsel liefdevol verwoesten, terwijl ze als een katje tegen je aan kruipen. Oogjes dicht en genieten. Rustgevend voor mijn slachtoffer, nonchalante bezigheidstherapie voor mij.

Maar langs de andere kant is het een bijzonder gebaar. Het zegt zo veel zonder dat er een woord over je lippen komt. Van 'Je bent mijn vriend' tot 'Ik hou van je'. Er suizen altijd heerlijk warme, tevreden gevoelens door me heen als ik door de haren van iemand ga. Misschien zou ik die momenten een beetje moeten opsparen, maar hé ... ik ben verslaafd aan prutsen en misschien ook wel een beetje aan lief zijn.

Update: onlangs sprak ik hierover met Puck. En Puck zei droog: "Weet je Ellen, de apen doen dat ook, vlooien ..." HOERA! Ik ben primitief!