Balthazaar Bosduif steelt weer wat

Ach, nu we toch bezig zijn ...

Tranen
Elke traan die ze liet ging in een glazen potje.
Om te meten of we wel gelukkig waren.
Ze verzamelde ze al sinds onze eerste ruzie.
Met een druppelteller zoog ze ze voorzichtig op uit
het putje van haar oog.
Er stonden maatstreepjes op het potje.
En bij sommige kleefden stickertjes.
"7 ml: ruzie over afwas."
"26ml: zoekgeraakte cd mijn schuld???"
Gisteren liet ze me weten dat de maat vol was.
Letterlijk.
Ik zei dat zulks niet kon omdat we nooit écht ruzie
maakten.
Ze zuchtte diep en verliet me.
Enkel het leeggegoten potje bleef hier.
En hoewel ik nu al uren huil, heb ik nog maar een
bodempje vol.

Jammer dat ik toen nog niet logde. Ik zou hem hebben gesmeekt om zo een pareltje op mijn weblog te zetten. Helaas heeft hij de klus al een tijdje geleden geklaard, maar gelukkig blijft er nog een heerlijk archief over om keer op keer te lezen.

Het principe (uitgelegd door The master Himself: Dimitri Anthonissen)
Noem het taggen.
Noem het een verhalenparasiet.
Noem het egotripperij.
Op BOEKBLOG worden links geplaatst naar weblogs die stukjes uit "zijx500" publiceerden.
In totaal 100 verhalen, van exact 500 lettertekens.
Als alles goed gaat: het eerste boek dat op weblogs wordt gepubliceerd.
(want die dingen worden tenminste gelezen … wat je van de meeste literaire tijdschriften niet kan zeggen)