Balthazaar Bosduif is vreemd

Ik beken: Ik ben vreemd. Ik heb een vreemde fascinatie.

Ik sla er in om het meest gehate vak, het alom gevreesde Audiotechnologie ontzettend graag te leren. Nu snap ik eindelijk waarom mijn boxen brommen. Ik weet nu hoe ik mijn luidsprekers moet zetten voor een perfecte stereo-opstelling. Ik voel mee met muzikanten als ze een cd willen opnemen. Ik zou mijn oren perfect kunnen uit elkaar halen en weer opbouwen.

Maar ik heb wel verzachtende omstandigheden. Ik ben groot geworden tussen luidsprekers, microfoons en geluidsmontages. Ontelbare keren heb ik verdiept in een of ander boek in de zetel gezeten, terwijl papa een kudde paarden door de woonkamer liet galopperen. Ik vond het heerlijk om zijn grote hoofdtelefoon op te zetten en stiekem aan de knopjes van zijn mengtafel te draaien. O ja, dan voelde ik me een grote meid, ookal stond de spanning af en hoorde ik niets.

Nu kan ik meepraten over akoestiek en microfoons. Ik zou zelfs zijn verbindingskabeltjes kunnen sorteren, soort bij soort. Gisteren heb ik voor het eerst echte opnames mogen maken, weliswaar met brom en maar 1 signaal. Maar ik ben trots dat er in mijn kleine kamertje een mengtafel staat en twee microfoons, zodat ik bijna struikel over de statieven en de bedrading.
Een mens moet ergens beginnen, niet waar ...