Balthazaar Bosduif op de baristajam (2)

eerste deel
Dat klonk al erg precies, maar het werd nog exacter.

Een goede espresso maken is bijna een wetenschap. Je moet veel testen, veel proeven en veel aanpassen. Een espresso staat en valt bij de doorstroming. Een echte barista moet kijken hoe de koffie in het kopje terechtkomt. Gaat het te snel of te traag? Vormt de koffie een licht of een donker crema? Het is een kunst om de koffie met een tamper zo egaal mogelijk bij de filter te laten aansluiten. Misschien moet je met groffere koffie werken of omgekeerd. Gemiddeld moet een espresso op zo’n 24 à 25 seconden doorstromen, dat zorgt voor een aangenaam crema.
Temperatuur is natuurlijk ook van belang. Niet alleen tijdens de doorstroming, maar ook wanneer het al in je kopje zit. Koffie verandert namelijk van smaak bij het afkoelen. Dan moet je maar weten of je je tong moet verbranden of nog even op je dorst moet zitten, om de optimale smaak te proeven.

Naar het einde toe kwamen nog een paar extraatjes. Meer cappuccino-informatie. Ik lust geen melkschuim, maar nu kan ik er wel commentaar op geven. Het hoeft geen hels lawaai te geven, je moet het zachtjes luchtig maken en walsen. Zo blijft het stevig. Met melkschuim kan je ook leuke dingen doen. Je kan er mee tekenen of er figuren in maken met chocolade. Die koffie werd niet opgedronken, niemand durfde het kunstwerkje stuk te maken. Ondertussen liep de klok al naar het openingsuur en er stond al een klein groepje koffieverslaafden buiten te wachten. Toen hebben we maar besloten snel af te ronden en na al die praatjes eindelijk een echte koffie te drinken.

Nu ik de basis van het hele koffieproces wel ongeveer in mijn hoofd heb, wordt het tijd om zelf te experimenteren. Ik wil mijn eigen koffielaboratorium starten. Bonen kiezen, branden en malen. Koffie kijken en proeven, om dan het toch nog niet helemaal perfect te vinden en zelf verder te knutselen aan mijn perfecte espresso. Dat wil ik. Nu eerst nog een espressomachine kopen.