Balthazaar Bosduif viert feest!

Wiedus is vandaag precies één jaar oud!
(Misschien even een moment om een afweging te maken.)

Als ik dat eerste stukje lees, lopen de rillingen me over de rug. Jakkes, te veel woorden en zoveel ingewikkelde zinnen. Ik geloof dat ik me nu een heel andere stijl heb aangemeten. Liever kort en duidelijk, maar met een tikkeltje fantasie. Mooi zo, ik groei!

Ik vind het heerlijk om door Wiedus te bladeren. Al die kleine momentjes die ik heb beschreven en dan weer ben vergeten. Mijn amoureuze gedachten, die ik dan later vertederd terug kan lezen. Mijn theorieën en werkjes. Het heeft zo zijn voordelen, een weblog. Je kan er je wel een avondje mee vermaken.

Wiedus is ook een beetje mijn stokpaardje geworden. Ontmoet ik nieuwe mensen, dan speel ik ze het adres wel even door. Zo hoef ik me niet meer al te veel voor te stellen, ze lezen me maar. En af en toe krijg je er ook nog leuke reacties bij en dan kan ik weer even verlegen glimlachen. Niks is leuker dan een weblog te schrijven die ook gelezen wordt.

Eigenlijk denk ik dat ik gewoon wel bij het 'Weblog'-fenomeen pas. Mijn favoriet: kwetsbare stukjes. Gewoon even je twijfels en geheimen in de groep gooien en dan met een bang hart wachten op commentaar. Meestal begint die met 'Ja, dat heb ik ook!' of 'Ik zou hetzelfde doen.' En dan heb je weer een zorg minder.

Dat zijn zo van die dingen die je nooit had verwacht toen je voor het eerst op 'Publish Post' drukte.