Balthazaar Bosduif heeft een filosofie

Ik heb me nooit echt verdiept in filosofie. Het is me wat te hoog gegrepen. Ik beleef liever wat, dan dat ik theorieën verzin over hoe het zou moeten zijn. Dat frustreert me toch alleen maar. Filosofie is voor mij een te onbereikbaar vakgebied. Maar toen Jasper me vannacht een abstracte vraag stelde, kon ik toch een eerlijk antwoord vinden.

"Wat is het summum van deze wereld, wat overstijgt al het andere?"

Voor mij is het toppunt van het bestaan, doen wat je zelf wil. Dan spreek ik niet over wat losbollig gefladder, maar echt over zeer bewust doen wat je echt wil. Je zintuigen op scherp zetten en aanvoelen wat op dat moment het meest volmaakte is wat je zou kunnen doen. Wat zou je nu exact willen proeven? Ruiken? Voelen? Dan bedenk ik dingen als een boterham met kaas eten, een stormachtige strandwandeling, gezellig picknicken, seks, een filmpje kijken ... zo kan ik uren doorgaan. Kies maar eens uit dat heerlijke gamma. Er is altijd maar één ding dat echt in je stemming past. Ga er voor. Maak er wat van! Wat heb je te verliezen? En wanneer het nagenieten stilletjes wegebt, is er niets mooiers dan weer even je hersens peinigen en ... hop naar de volgende gelukzaligheid. Het is eigenlijk een soort tikkertje spelen met het leven. Jij bent 'em! Nu jij weer!

Nee, ik wil geen zelfbeheersing, geen beleefdheid, geen zin voor realiteit of moraal. Geef mij maar een aaneenschakeling van kortstondige momenten van puur hedonisme.

(Ik spreek me verder niet uit over de ontzettend egoïstische en uiterst consumptieve kant van dit ideaal. Het vraagt zeker en vast om een gezonde portie relativisme en bescheidenheid, ontsporing is bij deze filosofie helaas niet toegestaan.)