Balthazaar Bosduif bewondert jullie (2)

Lobstar is de naam van een kledinglijn voor vrouwen met één borst. Deze lijn is opgezet door Jeannette van Beveren en Paula van der Post. In 2001 kwamen zij elkaar tegen. Allebei een eigen geschiedenis en allebei met één borst.

Jeannette kreeg in 2000 van de arts te horen dat het knobbeltje dat zijzelf in haar borst gevoeld had een naam had, Ductaal Carcinoom in Situ (DCIS), een voorstadium van kanker. Een amputatie van de linkerborst volgde. In 1995 werd vastgesteld dat Paula aan borstkanker leed. Bij haar werd de rechterborst geamputeerd.

Gekscherend zeggen ze samen wel eens: "Als we naast elkaar staan, dan klopt het weer!". Samen een linker en een rechterborst, "zoals het hoort". Ze vinden dat ze met één borst óók kloppen.

Als ik het ooit zou meemaken, word ik een van hen.
Wondermooi, met humor en lef: Lobstar

Voor de geïntrigeerden: een quote uit een artikel te vinden bij 'Lobstar>Media':

Per jaar wordt bij ruim elfduizend Nederlandse vrouwen borstkanker geconstateerd. Voor bijna de helft daarvan betekent dat ook het definitieve afscheid van één of beide borsten. In de meeste ziekenhuizen wordt daar behoedzaam en begripvol mee omgegaan. 'Mammacare' heet dat.

Dan komt er na de operatie ook een verpleegkundige om een noodprothese aan te meten. In steeds meer gevallen wordt bij de amputatie meteen een borstreconstructie uitgevoerd. Alleen in een enkel zeldzaam geval zegt de vrouw in kwestie luid en duidelijk 'nee' daartegen.

'Ik wil geen getut met een ding dat niet bij me hoort', riep modeontwerpster Jeannette van Beveren (46) toen in 2000 haar linkerborst werd afgezet. 'Ik wil geen prothese. Ik wil ook geen reconstructie. Ik wil niks.' De mammacare-verpleegkundige van het ziekenhuis in Van Beverens woonplaats Den Haag was even resoluut: 'Dat doe je niet. Dat kun je niet aan. Je ziet er wel sterk uit, maar er zullen mensen heel emotioneel en afwijzend op reageren.'

Van Beveren deed het dus wel en keek verbaasd om zich heen. Waar zijn toch al die vrouwen met één borst? Als er in Nederland ruim honderdduizend vrouwen zijn die borstkanker hebben of hebben gehad, dan moeten er minimaal enige tienduizenden eenborstige vrouwen zijn. Maar je ziet ze niet. Niet in de sauna, niet in het zwembad, niet op tv en niet op straat. 'Alsof je geen borstkanker gehad mág hebben', dacht ze.

Het is natuurlijk een keuze, maar als je dan een tegengestelde richting inslaat wordt pas duidelijk hoe vanzelfsprekend de wereld naar twee borsten is ingericht.

Van Beveren en Van der Post zullen zeker niet roepen dat nu alle vrouwen hun borstprotheses in het vuur moeten gooien, zoals de Dolle Mina's ooit de beha's afzwoeren. 'Maar die keuze moet wel mogelijk zijn, ook in praktisch opzicht', vindt Van Beveren. 'Er gaat niets boven zwemmen en zonnebaden zonder prothese en er is geen zaak met badkleding voor één borst.

Voor vrouwen die geen borstprothese dragen, is asymmetrie een noodgedwongen uitgangspunt. 'We willen niets vullen en niets verhullen', is het motto van de dames van Lobstar en de modellen die vanmiddag meedoen aan de kledingshow.

Ze laten er voornamelijk hun eigen kleding zien die ze de afgelopen tijd bij Lobstar hebben aangeschaft. Een blauw T-shirt bijvoorbeeld, dat aan de kant zonder borst donkere, onregelmatige schuine strepen heeft. Alsof iemand daar met een breed penseel overheen is gegaan. Of een shirt met ruches langs de halslijn die doorlopen over de ontbrekende borst. 'Het gekke is, met twee borsten staat dit helemaal niet', zegt Van Beveren.