Balthazaar Bosduif luistert af (4)

Het is tien uur ’s avonds als ik op de bus terug naar Antwerpen sta te wachten. Naast een nagelbijter heb ik ook nog het gezelschap van een overgeparfumeerd meisje. Gelukkig is lijn 297 voor één keer op tijd. Ik stap op. Blijkbaar is de bus van tien een jeugdbus. Het ideale tijdstip om het nachteleven in Antwerpen op te zoeken. Mijn gewoonteplekje, vlak achter de chauffeur is al bezet, dus moet ik een plaatsje tegen de rijrichting in zoeken. Er wordt gepraat en gewiebeld.
Plotseling staat een jongen recht. Er is helemaal geen halte in de buurt. Hij loopt met zekere tred van zijn vrienden weg en gaat recht over het parfummeisje zitten die toevallig naast mij is beland. Hij leunt naar haar toe met een enorme glimlach op zij gezicht.

‘Hallo.’
Het meisje kijkt op van een halve sms. ‘Hallo.’
‘Mag ik eens wat zeggen?’ hij bedekt zijn lach met zijn handen alsof hij even moed moet verzamelen.
Ze knikt en sms’t verder.
‘Je zou zo Miss Belgie 2007 kunnen worden.’
Ze kijkt of ze dat maar heel normaal vindt en drukt op verzenden.
‘Ken je me nog?’ vraagt hij.
Ze kijkt een beetje verbaasd.
‘Ik heb nog bij jou op school gezeten.’
Ze knikt traag, maar ze had even goed haar hoofd kunnen schudden.
‘Jij had veel vrienden, ik was die kleine dwerg uit het derde middelbaar.’
Ze haalt haar hand door haar haar en gooit het over haar schouder.
‘Je gaf me kippenvel.’ bekent hij.
Het is even stil. Ze wendt haar ogen af en staart naar de punten van haar witte laarsjes.
‘Nu durf ik het zeggen. Ik ben ouder nu.’ Hij legt zijn hand op haar knie. Zachtjes, voorzichtig. De gsm van het meisje piept. Ze leest haar bericht. Hij probeert nonchalant zijn handen achter zijn hoofd te verstoppen. Ontspannen machopose, maar hij lijkt een beetje bang.
Het duurt een sms-antwoord voor hij besluit om niet op te geven. Hij buigt zich weer naar haar toe ‘Je haar is zo mooi. Je ogen … ’ Zijn ogen gaan smachtend langs haar figuur naar beneden.
Ze glimlacht gevleid. Hij heeft het gezien.

Ik sta recht, het is mijn halte. Hij pikt meteen mijn plaats in. Zijn arm drapeert hij losjes over de zetel, net achter haar. Hij buigt zich naar haar toe. ‘Bella …’ en mikt zijn hand toevallig op haar schouder. Ze duwt het niet weg. Sissend gaan de deuren dicht.

29/04/2006: Lovestory Bus 297 uit Lier. Never to be continued.


Voor andere afluistersessie's: hier en hier klikken