Balthazaar Bosduif, Intruder en de paradox

Het kwam er van. Intruder, ik en de lang verwachte discussie over "De man met alle oplossingen in handen."

Na het eerste ijsje van de lente en bij koffie en cake zei ik het best wel eens zou willen meerwerken aan een blockbuster. Intruder haalde zijn neus op. Ik wees hem op de technische hoogstandjes, hij op het hersenverdovende verwachtingspatroon. We hadden het over Tarkovsky en Chicken Run. Ze bleken aan elkaar gewaagd. Na een heleboel luide argumenten, nuanceringen en preciseringen leek het nog altijd onmogelijk om ons te verzoenen. Intuder is de man van de kunst, de uitdaging, de vrijheid en het hersenwerk. Ik hou het liever bij duidelijkheid, eenvoud en gevoel. Geen van beide liet zich zomaar overtuigen.

Intruder zei dat het jammer was dat het analytische, het verklarende, het logische te vaak het associatieve en het existentiële overstemde. In film, in filosofie, in literatuur, in de wereld in het algemeen. Hij gaf me een moment om na te denken.

En toen bedacht ik me iets: waarom gaan we er zomaar vanuit dat analytische en het associatieve elkaars tegengestelden zijn? Zijn ze wel onverzoenbaar? Waarom kunnen ze geen gebruik van elkaar maken? Uit associatieve gedachten kan een compleet logisch plot of redenering volgen. En door je associatief uit te drukken, zet je je nog steeds af tegen een logische structuur. Maar die hoor je dan wel eerst te kennen natuurlijk.
Misschien kunnen ze naargelang de situatie wel elkaars basis betekenen en vooral van elkaar gebruik maken om boven zichzelf uit te stijgen. Het analytische plot zou zijn sleur doorbreken. De chaotische zijde zou zich net wat duidelijker kunnen uitdrukken en daarmee echt een boodschap hebben.

Ik glimlachte en zei dat ik het niet langer met hem oneens kon zijn, als hij mijn kant ook zou begrijpen. Hij knikte. Einde discussie. Ik dronk mijn koffie op en we gingen naar huis. Aan de tram zei hij tegen me: ‘Ellen, ik heb helemaal geen spijt dat ik niet naar de les ben geweest.’ We namen afscheid. Pas om de hoek besefte ik dat ik van die bolleboos/boekenwurm een enorm compliment had gekregen.

En om de bal maar even terug te kaatsen: Langs welke kant je het ook bekijkt, je bent een fantastische, wijze kerel. En verdorie, ik zie je graag.

andere Intruders, hier en hier