Balthazaar Bosduif heeft vreemde dromen (3)

Ik storte me het huis uit en begon te rennen, recht de woestijn in tot de scherpe wind me tegen de grond sloeg. Er lagen pinguïns en een paar Touaregs met hun kameel naast me in het zand. Ze bewogen niet. Ik lag zo dicht bij hen dat ik de zandkorrels op hun vacht en huid kon tellen. Hun ogen waren gesloten en ze bewogen niet. De pinguïns hadden hun bek in de woestijngrond gestoken.

Vreemd genoeg wist ik dat ze dit deden om de stormwind te overleven. Ik had geen reden om bang te zijn. Straks als de bui over was, zouden de pinguïns verder waggelen over de brandende vlakte, de Touaregs zouden hun kameel weer beklimmen en achter de horizon verdwijnen.

Ik kon blijven liggen, de wind over me heen laten gaan en wachten tot de bui verdween. Maar dat wou ik niet. Ik moest terug naar dat huisje dat zich telkens als ik keek verder van me leek te verwijderen. Het koste me enorm veel moeite om mijn hoofd op te tillen, laat staan dat ik echt zou gaan lopen. Telkens sloeg de wind mijn hoofd weer neer en proefde ik de zandkorrels in mijn mond.

Ik probeerde al mijn spieren op te spannen en me op te richten. De wind voelde als elastiek, agressieve elastiek. Mijn voeten liepen, ze sleepten zich door het mulle zand en ik vocht tegen de onzichtbare handen die me terug probeerden te duwen. Het was niet ver meer. De wind snoerde mijn mond dicht. Nog even. Ik begon te hijgen. Nog even. Mijn adem sneed door mijn lijf.

De deur van het huisje stond open en ik moest nog een pas of tien. Plotseling sloeg de wind mijn voeten onder me vandaan. Mijn lijf sloeg tegen de vlakte en ik kon niet meer bewegen. Mijn gezicht werd in het zand gedrukt, ik kon nog net de klimop zien die naast de deur omhoog groeide. Daarachter gaapte een zwart gat. Ik kon er niet naar blijven kijken. Moeizaam draaide ik mijn hoofd om. De blauwe gewaden van de Touaregs wapperen in de wind, de pinguïns waren kleine zwarte hoopjes geworden. De kamelen leken van ver op bergen bruin afval.

De wind woei door mijn oren. Ik was uitgeput, voelde me alleen en was doodongelukkig.

Voor andere dromen: hier en hier