Balthazaar Bosduif doet een bekentenis

Ik ben geen gemakkelijk slachtoffer voor romantiek. Een bos rozen of liefdesgedichten zijn niet echt aan mij besteed, dat kan mijn imago niet zo goed verdragen. Ik ben een stoer meisje, met een heel klein hartje. Maar omdat het valentijn is ... Nu ja, een romantisch stukje dan maar.

Er is nog maar één iemand die me ooit op een echt romantisch buitje heeft betrapt. Per ongeluk dan nog wel, hij was zijn handschoenen vergeten en kwam ze terug halen. Ik was net halverwege 'Sense and sensibility' van Jane Austen in slaap gevallen met mijn hoofd op de afstandsbediening en had hem niet horen binnen komen. O jee, betrapt ...
Ik moet er een beetje vreemd hebben uitgezien. Met kleine traanoogjes, de knoppen van de afstandsbediening in mijn wang gedrukt en op mijn televisie mensen met vreemde hoeden die rijdansen uitvoerden naast een clavecimbel. Mijn vriend begon heel luid te lachen en zei dat hij me nog nooit zo 'mij' had gezien. Ik wist niet of ik beledigd of gevleid moest zijn.

Maar goed, ik zal het bekennen. Ik ben een ENORME Jane Austen fan.

Ik heb een zwakke plek voor oude romantiek. Die stijve taal met zoveel lagen, de buiginkjes, de enorme landerijen en victoriaanse paleisjes, de koetsen, de hoge hoeden, ruiters in in het wuivende gras van de heuvels ... Jeetje, ik word er al helemaal week van.
Jane Austen pakt me langzaam in met haar intriges, haar scherpe satirische en vooral springlevende personages en ach ja, laat ik het dan maar zeggen: ik val voor haar 'happy endings'. Na heel veel vijven en zessen bekent het perfecte koppel uiteindelijk toch uiterst voorzichtig hun eeuwige liefde.

"It taught me to hope," said he, "as I had scarcely ever allowed
myself to hope before. I knew enough of your disposition to
be certain that, had you been absolutely, irrevocably decided
against me, you would have acknowledged it
frankly and openly." (Pride& Prejudice, Mr. Darcy)

Dan volgen er verlegen blikken en glimlachjes, waarna ze net twee centimeter dichter bij elkaar gaan lopen. Ze houden hun mond en staren voor zich uit. Het geluk spat uit hun ogen.
En dan denk ik met een krop in mijn keel 'dat wil ik ook!'. Geef mij een schuchtere liefdesbekentenis en dan een stilte om te mijmeren met mijn geliefde naast mijn zij. Misschien ben toch ik een romanticus, maar gewoon in de verkeerde eeuw geboren ...