Balthazaar Bosduif heeft vreemde dromen

Vroeger waren mijn dromen per definitie geweldadig. Ik schoot, ik stak, ik werd neergeschoten of dood gestoken. Sterven was een makkie in mijn dromen, het deed niet eens pijn.

Dezer dagen zijn mijn dromen wat surrealistischer geworden en het vreemde is, er komen altijd dieren aan te pas, op de meest onmogelijke plaatsen. laat ik dit even illustreren.

Ik was aan het zwemmen in het Wezembergzwembad (Olympisch, knalblauw, leeg en saai) en kliefde als een jetski door het water. Een gevoel van trots steeg van mijn buik naar mijn longen. 'iedereen kijkt nu vol verwondering naar mij' dacht ik.
En toen kwam ik onder de poten van een bruin boerenpaard terecht dat ook in mijn baanvak zwom. dus dook ik in de richting van de donkerblauwe bodem om het stevige dier voorbij te steken. (Liever een paard achter je dan boven je, zeg ik altijd). Vreemd genoeg bleek mijn longcapaciteit deze actie te ondersteunen.
wanneer ik rustig terug naar boven trappelde, blijkt dat paard verdorie toch wel even snel te zijn als ik. en deze keer zweefde ik gevaarlijk tussen zijn verwoed trappende voorpoten. Vernederd zwom ik dan maar onder water naar een ander baanvak. En daar botste ik op een zwart zwemmend dressuurpaard. Frustrerend hoor ...