Balthazaar Bosduif bestelt koffie

Het is een gewoonte die is komen overwaaien uit Brussel, verder werd gezet bij LC en uiteindelijk een aangename routine is geworden. Het gaat ongeveer zo: op een absurd tijdstip een café binnenstappen en een kopje koffie bestellen, gezellig met z'n allen rond een tafeltje gaan zitten en de nieuwe ditjes en datjes aan elkaar vertellen.

De pint is uit de mode, lang leve de koffie!

Het gaat zelfs zover dat ik al een onderzoek heb ingesteld. Waar is het café met mijn perfecte koffie? Die van mij hoort zwart te zijn. Zo zwart als maar zijn kan met een chocolaatje aan de zijkant. Ik geef extra bonussen voor een mooi kopje, de lieve glimlach van de barvrouw of heer en mooie muziek op de achtergrond. Mijn café met stip op 1: de Witzli-Poetzli. Maar ach, Antwerpen heeft veel café's, ik ben nog wel even bezig.

Ik ben niet alleen voorstander van de smaak van koffie, ik hou ook van de sfeer die er rond hangt. Het gevoel als je in het herfstzonnetje aandachtig knikt naar een vriend die met veel animo een verhaal vertelt. Dat maakt me gelukkig. Dat rustige, ontspannen levensgenieten, daar doe ik het voor. Dan speel ik altijd even alsof ik volwassen ben en mijn leven bijna voor elkaar is. Het voelt heerlijk.

Misschien zit in mij nog steeds dat meisje dat koffie wil drinken om meer op de grote mensen te lijken. En eerlijk gezegd, als ze alleen maar even bovenkomt tijdens mijn lekker kopje koffie, mag ze van mij gerust nog even blijven.