Balthazaar Bosduif illustreert

Deze foto's horen bij het stukje: B. B. en het sprookje. (De eer van de foto's hoort aan Flavour Lemon toe)


Stel je nu maar eens een rolschaatsend meisje voor ...


Ze lag daar gewoon te liggen. Eenzaam en achtergelaten. Creepy!

Vervallen plekjes lijken op een soort teletijdmachiene. Je stapt een ruimte binnen en plotseling loop je door een kantine. Ergens hangt nog wat moderne kunst uit de jaren 70 tegen de muur. Bordjes waarop 'achteraan aanschuiven' staat gedrukt. Een zwartwit foto van de katherdaal van Antwerpen. Je kan de kantinevrouwtjes zo zien lopen. Verveeld kwakken ze onherkenbaar voedsel op witte borden. Ze hebben zo van die gekke haarnetjes op.
En toch klopt het niet helemaal. Te veel stof, kapot geslagen ramen, graffiti tegen de muren. Langzaam maar zeker takelt de tekening af. Ik word er meestal ontzettend melancholisch van.

Ik hou van verlaten gebouwen. Ze stralen iets ontzettend droevigs uit. Alsof ze aan je mou trekken om te vragen of je alsjeblief nog even wil blijven, anders zijn ze weer zo alleen. Er staat hen zo een droevig lot te wachten. Ik mag er niet aan denken, zoveel moois vernietigd door een bulldozer.