Balthazaar Bosduif en het sprookje

Stel je voor.

Stel je een meisje voor. Ze heeft blonde haren en een roze jurkje aan. Roze met witte bloemetjes. Ze bindt haar rolschaatsen om, ook wit met een regenboog streepje en grote rode wielen. Ze spitst haar oren. Zou iemand haar hebben gezien? Zou er politie komen?

Stel je voor. Ze staat recht en wiebelt een beetje. Haar eerste stapjes zijn wat onzeker. Het is doodstil in de ruimte. Hoort ze wat? Alleen haar rolschaatsen galmen door de leegte. Er valt gouden avondlicht door de ramen.

Stel je voor. Het meisje rolschaatst. De grond is glad. Ze suist langs gebroken ramen vol spinnewebben. Het stof kriebelt in haar neus. Voorzichtig ontwijkt ze de scherven. Ze zigzagt tussen de ijzeren parkingpalen, onder de lege kantoortjes door. Meters en meters vooruit en geen mens te zien.

Stel je voor. Een lege loods en een gelukkig meisje. 'Net een sprookje' denkt ze en ze lacht.