Balthazaar Bosduif houdt van notitieboekjes

Het is begonnen als een soort frivole bezigheidstherapie. Gewoon noteren wat ik mooi vind. 'Schat breng je mijn okkernoten even mee?', 'In Rusland is hij uit een boom gevallen.', 'De Impressionisten waren onder de indruk' of 'Dinkelkekse (mit aprikose)'. (Zo kan ik nog wel even doorgaan) Na een tijdje heb ik een mooi boekje en een zwarte pen gekocht, om van al die citaten een verzameling te maken. En om alles nog een beetje aan te wakkeren natuurlijk. Het hielp, ik begon er zelfs een beetje trots op te worden.

Helaas loopt het nu de spuigaten uit. Een boekje om in te schrijven is een mooi voornemen, maar ondertussen heb ik er vier. Eentje voor citaten, eentje voor mezelf, eentje voor ideeën en eentje voor 'weet ik nog niet'. Eigenlijk verschillen ze niet zo heel veel, er staat alleen in wat ik mooi vind. En al dat moois begint behoorlijk te wegen in mijn handtas, want ik kan ze niet achterlaten als ik de deur uitga. Stel je eens voor dat ik ze niet bij zou hebben als ...

Maar eigenlijk klopt dat ook niet helemaal. Ik schrijf er niet meteen in. Ondertussen ben ik zo van die boekjes gaan houden, dat ik die zinnen maar snel even ergens opklad 'om het niet te vergeten' en later het pas netjes overschrijf. Dus ik loop met 4 notitieblokjes in mijn tas, terwijl er om me heen een grote verzameling papiertjes aan het groeien is. Sommige hebben een datum, andere niet. Soms weet ik niet meer wie het gezegd heeft of in welk boekje het thuishoort. Als ik een beetje om me heen rommel, komt er minstens eentje boven water. Vandaag heb ik ' 'k was kik amoureus op cordiale prinsessen' gevonden en ik weet niet eens wie het gezegd heeft. (iemand wel?)

Echt efficiënt en logisch kan je die boekjes dus niet echt noemen. Het is vooral een hoop prutserij. Maar ik vind het zo charmant dat die papierrommel of die rugpijn weinig kunnen schelen. Efficiënt en logisch, pfff... sinds wanneer ben ik efficiënt en logisch ...