Balthazaar Bosduif kijkt toe (2)

Rosa besloot dat eigendom voor laarzenadministratie niet van belang was. Enkel het aantal zou doorwegen. Ze bracht alle regenlaarzen naar de woonkamer. Het waren er veel, zeker zoveel als blauw, roze, groen, rood, blauw (en oranje!) en blauw. Dat het kleinste paar van Lili was, telde enkel in de marge.

Ze was van school thuisgekomen en had aan Mama gevraagd waar de nieuwe laarzen stonden die ze gisteren van de mevrouwen had gekregen. Ze stonden natuurlijk waar ze ze het laatst had gelaten.
'Natuurlijk,' antwoordde ze. 'Dank u.'

Nu had ze ze allemaal verzameld op het tapijt. De volgorde was een moeilijke zaak. Van groot naar klein, klein naar groot, per kleur en willekeurig. Ze was er nog niet helemaal uit. Misschien zou ze er maar een keer over moeten springen. Dat zou de boel vooruit helpen.
'Passend' bleek bij nader inzien de beste optie. Eén voor één aantrekken en weer uittrekken, om te testen. Het was ingewikkeld duw en trekwerk. Sommige laarzen gingen niet meteen akkoord. Mama ook niet altijd.

Nadat ze deze routine een paar keer had afgehandeld, bekroop de twijfel haar weer. Wat was nu van wie? Ze draaide ze een voor een om en las van de zool de eigenaar af. Ro-sa, Ro-sa, Li-li, Ro-sa ...
Misschien moesten ze toch maar onder het salontafeltje staan. Verdorie, nu was ze de volgorde weer kwijt. Ze fronste haar voorhoofd en dacht lang na. Juist, zo. Groen, blauw, Rosa, blauw ... Of toch anders? Het moest omgekeerd. Dat was duidelijk, maar dan achter de sofa.

Voorgaande aflevering klik!