Balthazaar Bosduif neemt de telefoon aan

Tring. Tring. Tring.

'Hallo met Ellen Weis Helmer.' -Dat komt er van als je ouders scheiden-
'Allo?'
'Hallo ... eh ...'
'Zen ik bij dokteur 'mompelmompel'?'
'Mijn moeder is er niet, kan u later terugbellen?' -Mijn mama is dokter, vandaar-
'Maar, maar ... mijn vijzen staan los!'
'Eh ... excuseer? '
'Mijn heupprotees, mijn vijzen!'
'Het spijt me, ik kan u daar niet verder mee helpen. Kan u later terug bellen?'
'En mijn arm is lam! Ik kan niet meer schrijven!'
'Ja?'
'Allé ja, mijn handtekening dat kan ik nog wel. Maar ja, daar maken ze dan ook weer goed gebruik van ... de.... Zijt gij dokteur?'
'Nee, ik ben geen dokter.'
'Da is goed meiske, veel te veel bloot. Allé, ge begrijpt het wel.'
'Ja. Kan u later terug bellen?'
'Nee, ik heb pijn. Pijn. Mijn heup, dat heeft dokter 'murmelmurmel' gedaan. Goede mens. Ge hebt een goede vader.' -uh?-
'Ik kan u het nummer van mijn moeder geven, als u zoveel pijn hebt.'
'Ja, nee, het gaat al terug. Komt door de pillen. Ja ... de pillen. '
'Goed, ik ben blij voor u. Dag.'
'Gij zijt een goed meiske. Nog ne goedenavond.'

Klik.