Balthazaar Bosduif bruist van Brussel

Ik kom net terug van nachtje Brussel. Doodmoe en met een glimlach die niet meer van mijn smoel te vegen is.

Brussel en ik zijn verliefd. Dat kan niet anders. Elke keer als ik voet aan wal zet (of van de trein stap) lijkt het alsof heel die stad me toelacht. De zon die tussen de grijze wolken heen schijnt, al die kleurijke mensen die niet te beschaamd zijn om je aan te kijken, zoveel merkwaardige dingen die op elke hoek van elke straat gewoon voor het grijpen liggen. Ik kijk mijn ogen uit.

Bruxelles, Mon amour ...

Maar natuurlijk ga ik daar niet alleen voor die mooie bakstenen naar toe. Ik heb daar ook een paar heel dikke vriendschapsbanden rondlopen. Zo van die makkers die ik niet los wil laten, als ik dan toch wel echt, echt, echt ... ach, ik blijf nog even ... en nu toch echt! door moet gaan.

Jongens, ik hou van jullie.

Stijn, mijn allerliefste collega. De man van inspiratie en werklust. Ik hou zo van die wilde projecten en al je mijmeringen, zijwegen en details. Vooral als ik er met de grove bortsel door mag gaan. Dat is, dames en heren, wat ze een wisselwerking noemen. En wat voor één.

Maurits, mijn grote knuffeleik. Ik denk niet dat we woorden nodig hebben. Je mag ervan maken wat je wil.

Jorik! Jorik is synoniem voor hilarische momenten. Ze komen vanzelf uit de lucht gevallen als wij twee eens gezellig samen zijn. Ik kan me beter meteen halsoverkop in een schaterbui storten. Fantastische kerel, met duizend gezichten en stemmetjes, gouden handen en een wijs karakter. Fantastische kerel, of had ik dat al een keer gezegd?

Lieverds, het waren de meest creatieve koffies en de meest giechelige amaretto's die ik ooit gedronken heb. Ik hoef niet veel en de rest doen jullie wel.