Balthazaar Bosduif wil klassiek!

Ik ben een passieve muziekfanaat geworden. Ik ben te lui om op speurtocht te gaan naar orginele, aparte muziek en het kost me net wat te veel. Als er dan toevallig een prachtexemplaar voor mijn neus ligt, is mijn cdbrander te koppig om hem te kopieren (Foei!) en dan vergeet ik ten lange leste de titel of de band, de zanger, componist, of eender wie ...

Wel, ik heb gisteren besloten: Niet meer met mij!

Ik zat voor de televisie en keek naar de Koningin Elisabethwedstrijd. Yossif Ivanov speelde viool. (Eh ... tot daar mijn kennis en ervaring.) Op de tonen van -even opzoeken- de eerste concerto van Sjostakovitsj, zag ik in mijn hoofd een droevige liefdesaffaire op de klippen lopen in het gewoel van de Franse Revolutie. (Later bleek het over de ondergang van Stalin te gaan, maar ach ...) Ik was tot op het bot ontroerd, compleet van de wereld. Muziek is pas goed als ik er plaatjes bij ga verzinnen.

Daarnaast is het ook gewoon leuk om naar te kijken. Ik vind het ontzettend grappig om al die strijkstokken tegelijk te zien strijken, de dirigent die korte gekke bewegingkjes te zien maken. Maar ik ben pas echt gefascineerd door het gepassioneerde gedrag van de muzikanten als ze spelen, alsof ze alle emotie uit hun lichaam persen en door hun instrument sturen. Behoorlijk indrukwekkend.

En toen volgde natuurlijk mijn logische reactie: waarom ken ik eigenlijk niets van klassieke muziek? Ik vind het FAN-TAS-TISCH! Ik ga eens rondneuzen in dat gigantische genre. Iets emotioneels integers, bombastisch symfonisch en wat absurds graag. Ja, het mag wat meer zijn ...
Het enige probleem is: hoe begin ik aan die immense berg informatie? Eens naar De Singel gaan? Wat opzoeken op het internet? Wat rondhangen in de bibliotheek of de Fnac? Het lijkt onbegonnen werk.

Ps. Zonder een spoortje chauvinisme: ik vind het fantastisch dat Ivanov tweede is geworden. Het is meer dan verdiend.