Balthazaar Bosduif bekijkt een film

Ultranova

Deep down, my characters are all bored out of their minds. They hope to experience something different but don't give themselves the means to.
Like us, they are all fragile, they are wracked by doubts, they all need tenderness. But, rather than admit this, they slowly let themselves go under.
They don't realize that they are slowly falling asleep.
My heroes are like little stars whose heat we only perceive when they implode, like "supernovae" that shine one last time before dying for good. I know they won't die "for good".
I hope they will go beyond that. For me, they are "ultranovae".

Ultranova is prachtig. Een film over mensen die langzaamaan indommelen in hun dagelijks bestaan. Op het eerste zicht klinkt het behoorlijk saai en prekerig, maar dat is het helemaal niet. (nee, niet weer een zakenman, die meer tijd gaat doorbrengen met zijn familie)
Dit is redelijk echt. Werkelijk elk verschillend karakter wordt op de korrel genomen. Het dromerige typje vlucht in haar eigen verdriet, het stoere meisje zoekt haar troost in drugs, de onzekere jongen laat zich voor de zoveelste keer gebruiken. Omdat geen enkele persoonlijkheid wordt geviseerd of veroordeeld, blijft alles aanvaardbaar. het is gewoon correct.
En daarbovenop kan je nog genieten van prachtige plaatjes uit het rauwe Henegouwen. Zware industrie, lege vervallen dorpstraatjes en prefab door elkaar. Afgewisseld met mooie close-ups, van realistische mensen met herkenbare gevoelens. Helemaal mijn ding.
Dan praat ik nog niet over het heerlijke cynische ondertoontje dat door heel de film zweeft. Geloof me, de doorsnee vlaming (en Waal, laten we de gemoederen niet verhitten) heeft hier een behoorlijke kluif aan. Verzekeringen, bedelaars, zwangere vrouwen, ze passeren allemaal de revue. Werkelijk verhelderend, eens beseffen hoe asociaal, kortzichtig en gevoelloos we eigenlijk wel zijn.

Nu ja, ik kan niet zeggen dat het een optimistische film is, maar ik kwam wel buiten met een bruisend gevoel. En dat gevoel zei: 'het zal godverdommme niet bij mij gebeuren!' Ik liep uit de Cartoons en beloofde mezelf vanaf nu, heel goed na te denken bij wat ik allemaal doe, voel, hoor of zie. En dat is een mooie prestatie voor een film.

(ps. let op de muziek, heerlijke zachte elektro. Ik zet het hier maar, want ik kreeg het niet in het stukje)