Balthazaar Bosduif is uitzinnig en zielig

Ik ben haast nooit kwaad op iemand. Tot die gevoelens ben ik amper in staat, omdat ik alles meestal maar over me heen laat gaan. Ik ben niet goed in ruzie maken. Ik zeg nooit de juiste scherpe dingen. Meestal sta ik daar maar wat te hakkelen met tranen in mijn ogen. Als ik vroeger zat de bokken, zei mijn grootmoeder vaak: 'kwaad zijn kost je twee keer zoveel moeite, want je moet toch doen wat ze je zeggen en je moet er nog kwaad om zijn ook.' Die stelling heb ik zo ongeveer overgenomen denk ik. Het maakt je leven een stuk aangenamer.

Tot op zekere hoogte.

Het grote nadeel van zo 'rustig' zijn is dat er af en toe wel eens een persoontje kan tussen zitten die (bewust?) denkt 'Ach, met Ellen kan je wel wat rammelen, ze verdedigt zich toch niet echt en achteraf vergeeft ze het je toch meteen.'
Dat is zo. Maar ook ik heb grenzen. Die grenzen liggen ongeveer bij: vals beschuldigd worden om een eigen 'zelfimago' recht te houden, misbruik maken van oprechte gevoelens om zelf eens een beetje plezier te hebben en daarbij dan nog eens ontzettend grof zijn ook. (de beschrijvingen zijn vaag, maar mijn maag draait om als ik ze helemaal moet gaan beschrijven)

En dat deed hij, laten we hem mijn beste vriend noemen, ongeveer allemaal op een tijdspanne van drie dagen. En ik bleef koel en vriendelijk, terwijl ik vanbinnen zo ongeveer in brand stond, opgegeten werd en weer uitgespuwt. Kortom ik liet weer over me heen lopen. Ik was bang om een beetje rel te schoppen. Ik ben een vijg, ik ben een vijg, ik ben een vijg. Het enige verschil is dat ik nu niet echt in staat ben om vergevingsgezind te zijn. Ik heb het geprobeerd hoor, maar dit zit me allemaal te diep.

Nu komt nog het meest absurde: ik denk niet dat hij het door heeft. Ik heb zo ongeveer al drie dagen, en dat is behoorlijk lang naar onze gewoonte, niets meer van me laten horen. (Niet uit statement, nee dat zou kinderachtig zijn. Ik kan hem niet meer zien, mijn maag draait er van om.) En als ik het hem dan eens zou kunnen zeggen, dan hou ik mijn mond dicht en speel ik schone schijn. Dat is geen efficiente manier van ruzie maken, ik zou het in zijn gezicht moeten schreeuwen, brullen, spugen, ik weet niet wat nog allemaal. Maar ik durf niet. Hij is een keikop. Ik moet geen rechtvaardiging of excuses verwachten. En ik heb geen zin om me nog meer te laten vernederen. Dus nu zit ik hier en ik wacht tot het overgaat. Gaat het over? Een VIJG, Ellen, je bent een vijg.