Balthazaar Bosduif en haar Wiedus

Ik ben erg gaan houden van deze weblog. Het is een soort ochtendritueeltje geworden. Na mijn onbijt zet ik me met een gigantische leeuwengeeuw en een kop koffie voor mijn computerscherm, laat ik mijn vingers kraken en begin ik met schrijven. Af en toe komt er wat leuks uit, helemaal vanzelf of met een heleboel geknoei. En als het af is, dan is mijn dag pas goed begonnen.

Wiedus is ook een soort emotionele uitlaatklep geworden. Ik geloof dat je mijn diepste zorgen sneller hier vindt, dan dat ik ze je kom vertellen. Meestal beginnen mijn persoonlijke gesprekken met 'Zeg, heb je mijn weblog gelezen?'. En dan maar hopen dat die persoon positief antwoordt. Dat bespaart me meestal een heleboel gepraat en ik kan ook meteen vragen of het goed geschreven was.

Maar af en toe geeft deze site ook rare situaties.

Soms word ik plotseling aangesproken door een of ander nieuwtje dat hier staat: 'Ja zeg, op wie ben je nu verliefd?' of 'Hoezo, je hebt ruzie?'. Ik vergeet elke keer weer dat anderen dit ook kunnen lezen. Voor zover ik weet, schijf ik tegen een beeldbuis en die zegt nooit wat terug. Dus als iemand me confronteert met al die venijnige details die ik hier neertik, moet ik toch meestal drie keer slikken. Tegen echte gezichten ben ik niet zo eerlijk. Dan kan ik nog alleen maar een beetje blozen, want ik heb het zelf op het internet bekend. Oei, mijn fout.

Het kan ook omgekeerd:
'Ben je weer verliefd?'
'Hé ... nee. waarom?'
'Je schreef het op je weblog!'
'Ah, dat is een beetje uit de hand gelopen, denk ik.'

En dan krijg je een nogal verbaasde blik toegeworpen. 'Hoezo, het is niet helemaal de waarheid?'

Sommige stukjes gaan een eigen leven leiden. Meestal zijn die het fijnst om te schrijven. Ze zijn zo leuk dat je er mee gaat spelen. Overdrijven kan geen kwaad als het je verhaal wat opfleurt. Bepaalde gebeurtenissen krijg je ook niet op papier zoals ze zijn. En dan verwissel je wel eens dingen, laat je het een of het ander weg en zet je er wat anders in de plaats - toch zweer ik hierbij dat wat ik ook schrijf, de kern altijd de waarheid is - Ik vind het enorm belangrijk dat alles een beetje aangenaam doorleest. En af en toe kan de waarheid daar onder lijden.

Jongens, jongens vergeef me dat maar even. Je krijgt er veel pikantere stukjes voor terug.