Balthazaar Bosduif is verliefd

Het komt vaak boven bij zo van die doodgewone momenten. Of soms zit het in van die kleine dingen. Maar meestal is het een combinatie van beide.

Hij slaapt en ik wil hem op zijn neus zoenen. Gewoon omdat hij mooi is. Maar als ik me omdraai en zijn neus aanraak, verstoor ik ergens ver weg een droom. Hij kreunt even, zo halverwege zijn keel alsof hij wat wil zeggen. Maar hij geeft op en gooit een arm over me heen die ergens halverwege mijn oor terecht komt. Doodstil blijf ik liggen en probeer met hem mee te ademen. In en uit. In en uit.
De zon schijnt door de gordijnen en gooit vlekken op het plafond. Buiten klinkt verkeer. Als ik me op mijn zij draai, gaat zijn arm van mijn oor naar mijn buik. Hij haalt even diep adem en drukt me tegen zich aan.

'Al goed, al goed ...' denk ik dan tegen mijn liefste ' ik blijf nog wel even liggen...'

En ik laat mijn ogen weer dichtvallen en voel hoe hij langzaam mijn rug warm ademt.