Balthazaar Bosduif heeft een nieuwe wens

'C. , ik wil ook!' zei ik en draaide me om in het gras.
Ik lag op ergens in de polders tussen Zwijndrecht en Rupelmonde. Door de tandwielen van zijn motor heen kon ik net zien hoe een vergeten koe gezapig lag te herkauwen. Hoewel koe zijn me ook wel een leven lijkt, was dat niet wat ik bedoelde.

We hadden de hele middag gereden. Naar links als dat ons mooier leek dan rechts, of omgekeerd. Kleine weggetjes zoeken, zo dicht mogelijk bij de Schelde. Hotsebots of mooi door de bochten. Onderweg had ik de charme van leren jekkers, klapperende helmen en te warme broeken leren kennen.

'Het moet fantastisch zijn om zelf te kunnen rijden.' zuchtte ik en kneep mijn ogen een beetje dicht tegen de zomerzon. Motor rijden is echt. Wind in het gezicht en de geur van gras in je neus. Je kan overal achter, over, onder of tussen. Nu begreep ik waarom de Bende van Wim zich met een glimlach door heel Europa kon rijden.

C. trok van zijn sigaret en legde zich naast me in het gras. 'Moet je wel je rijbewijs halen.'
Juist, daar had ik nog niet echt over nagedacht. Een rijbewijs is voor mij een surrealistisch begrip. Ik ben fietser in hart en nieren. Het enige wat ik ken dat werkt op brandstof is de verwarming.
'Goed.' zei ik en nam een beslissing. 'Dat doe ik. En daarna van hier naar het zuiden rijden.' Ik tekende de weg in de lucht. 'En tent achterop en de zon achterna.'
C. knikte even en we zwegen. De wolken trokken voorbij. Ik kon nog net een spelletje 'Ik zie een ...' inslikken. Perfect vakantiegevoel.

'Ik weet een plek waar ze lekkere ijsjes hebben.' C. stond op en klopte wat kort stro van zijn broek. 'Naar het schijnt kan je de vanille nog in het ijs zien zitten.'
'Dan moeten we daar heen.' Ik maakte me los van de grond en greep naar mijn jas. Ik kon de glimlach niet van mijn gezicht vegen. Het voelde schitterend om te weten dat het even leuk is om ijsjes te gaan halen als om ze op te eten.

'Wat is er?' C. kon het niet laten achter zijn helm mee te lachen.
Ik haalde mijn schouders op en zwaaide mijn ene been over het zadel. 'Gewoon een mooie dag. Een heel mooie dag.' dacht ik tegen zijn rug. 'En ik krijg er echt geen genoeg van.'