B. Bosduif ontdekt een sekse-verschil

Gisteren was ik op zoek naar gezelschap. Na een paar telefoontjes had ik mezelf een toevluchtsoord gevonden. Later bleek dat uit drie jongens te bestaan die aan een televisie gekleefd waren. Op de beeldbuis leed Hornblower zijn anderhalfuurdurende ellende.
Ik liet me in een zetel vallen en gaf een sneerende opmerking. Iets over nep, vals en overacting. Ik kreeg drie moordende blikken in mijn richting, maar er werd niet op ingegaan. Opperste concentratie.

Grote zeestormen veranderden in immense sneeuwbuien. Het schip kraakte. De bemanningsleden kloegen, maar Hornblower bleef stug dappere mannen uit het water redden en vuile Fransen verslaan. Ik vroeg me af wat er nu boeiend was aan een personage dat zo ideaal is. Horatio Hornblower neemt steeds de juiste beslissing. Hij is nederig en slaat alle lof van zich af. Toch is hij perfect in staat te slaan en te zalven. Hij leeft voor zijn plicht en het vaderland. Een held zonder een zwakke plek. Is dat wel interessant om naar te kijken? Dat is toch niet echt realistisch?

En toen drong het tot me door. Het hoefde helemaal niet realistisch te zijn. Die drie starende jongens droomden voor de televisie. Ze zagen het stiekem al helemaal voor zich. Zelf kapitein zijn van een groot schip, ook dappere heldendaden in hun logboek schrijven en hun eigen weldaden toevallig vergeten te noteren. Altijd plicht en ratio. Alles onder controle.

Waarschijnlijk is het begonnen bij Peter Pan, uitgebouwd bij Stratego en Risk en nu een verdrongen fantasie in een te realistisch mannenhoofd geworden.
Plotseling begreep ik het doel van Hornblower. Meisjes hoeven er niet echt naar te kijken. Wij zijn meer voor het menselijke. Hornblower is een mannenprogramma, waar het hoofdpersonage ongeveer elke mannelijke ideale waarde in zich draagt. De belangrijkste: bijna onsterfelijk dapper.

De jongens keken met blinkende ogen. Af en toe ontsnapte er een 'cool' of 'stoer' van hun lippen. Natuurlijk alleen bij een gewaagde strategische gok of een mooi stuk artillerie. Ik moest er om glimlachen en had zin om ze alle drie te zoenen. Goed, worden jullie maar kapitein. Als ik maar af en toe Elisabeth Bennet mag uithangen.