Balthazaar Bosduif stript

Carnet de Voyage

Vandaag zag ik Craig Thompsons 'hapje voor de fans' liggen in een Brusselse boekenwinkel. 'Carnet de Voyage', het notitieboekje dat Thompson op zijn reis door Europa vol krabbelde met bedenkingen en tekeningen. Als een opgewonden kangeroe donderde ik naar binnen en ruilde een stapel geld in voor de orginele Engelse versie. Hoera! Hoera! Eindelijk had ik het te pakken, nu is mijn collectie compleet.

Een hele les en een hele treinreis heb ik zitten lezen. En ja hoor, hij doet het weer. Ik was in de wolken. Hoe slaagt Thompson erin zo ECHT te zijn? Schaamteloos en o ZO herkenbaar zet hij gedachten, gevoelens en gebeurtenissen op papier. Daarnaast heb ik me ontzettend geamuseerd met de zoektocht naar de kleine sarcastische mopjes. Ze zijn vaak verstopt in erg kleine hoekjes.
Wat ik pas echt bijzonder vind, is dat Craig Thompson geen doekjes om zichzelf windt. Hij is maar een onzekere jongen, die houdt van katten tekenen, door dat verrekte reizen last heeft van diarree en ronduit melancolisch uithaalt naar de liefde.

Natuurlijk zijn de tekeningen prachtig. De verhalende prenten, de portretten en landschappen zijn ... ik kan het niet goed uitleggen (ik ben dan ook ABSOLUUT geen tekentalent). Nooit echt afgewerkt en een beetje dromerig. Ik hou ervan. Ze stralen een soort liefdevolle aandacht uit. (of klinkt dat als hippie-geouwehoer?)

Enfin, ik ga nog eens opnieuw beginnen en stiekem hopen dat hij straks voor de deur staat en vraagt om met me te trouwen ...