Balthazaar Bosduif schrijft

Ik zag hem dansen op een podium dat te groot was voor hem alleen. Zijn hoofd in zijn nek, zijn ogen half gesloten. Hij wachtte op de climax van droge beats. Druppeltjes zweet stonden op zijn slapen in opperste concentratie. Iedereen keek. Zijn rug kromde zich nog meer naar achter alsof het elk moment kon knappen. Ze hielden hun adem in. Eén moment stilte … de oorverdovende knal raasde door de boxen, een plotselinge uitbarsting van extatische lijven.

Een nieuw werkstuk-verhaal, dit keer met de Sydfieldopbouw. Ik ben benieuwd op het helpt. Alvast bedankt aan al de mensen die zonder het te weten hierin verwerkt zitten en Jochem natuurlijk. Als ik het volhou en als het van enige kwaliteit is, ga ik het hier posten. Kortom, een aankondiging: het gaat hier nog stiller worden ...