Balthazaar Bosduif verklaart
"Wat ik altijd raar vond, en nog steeds vind, is dat je steeds jaloers lijkt te worden op dingen/mensen die je bewondert. Het is begrijpelijk, maar toch ook een beetje spijtig dat je steeds zo'n negatief gevoel krijgt bij iets dat je eigenlijk op zichzelf zou moeten ervaren. "
commentaar van Intruder bij 'Balthazaar Bosduif is verbijsterd'
Tja, het zit in mijn karakter. Noem me maar een jaloers type. Niet in de typische zin van het woord. Ik val niet onder de standaard 'jaloers en bezitterig', maar eerder in de 'ik wil beter zijn dan jij' categorie. Nu ja, dat klinkt al even vies, laat me het nuanceren.
Ik ga heus niet als een detectieve achter je aansluipen, om te ontdekken waarom je beter bent dan ik. Maar stiekem knaagt er dan wel iets in me. Een zeurend stemmetje dat herhaalt: 'Waarom jij wel en ik niet?' (hé wat laf!). Dat is belachelijk, dat weet ik. Ik wens elke mens op aarde elk succes toe dat hij maar kan bedenken, maar ik wil stiekem toch de beste zijn. Zo ben ik nu eenmaal. Ik ben van het concurrerende type.
Ik denk niet dat veel mensen het door hebben als ik hen bewonder. Zodra ik iets zie dat de moeite waard is, komt 'het extreem kritische oog' opzetten. Geloof me, hoe strenger ik word, hoe meer respect ik heb tegenover die schrijver, regisseur, kunstenaar of vriend. Misschien doe ik dat wel uit zelfbehoud, om een soort controle te krijgen over dat irritante stemmetje. Maar langs de andere kant wil ik ook dat elk bijzonder getalenteerd persoon, bijzonder blijft of liefst nog beter wordt in wat hij doet. Bijzonder blijven is het moeilijkste wat er bestaat, je moet jezelf keer op keer overtreffen.
Als dat lukt, dan zet ik je op een voetstuk. Dan word je een voorbeeld. Mijn jaloezie wil je dan evenaren, overtreffen. Ik gebruik het eerder als een drijfveer, ik probeer me er niet door te laten verteren. Af en toe lukt dat, af en toe niet.
gepost door bosduif op
8:43 p.m.
4 reacties:
Dit is ergens wel het antwoord dat ik had verwacht. Het is ook het juiste, eerlijke antwoord van een persoon die (en dat is wat ik het mest aan je bewonder) altijd eerlijk zal zijn tegenover zichzelf. Maar zoals de meesten weten is een verregaand vermogen tot zelfreflectie vaak een zware last om dragen. De conclusie zal immers steeds zijn men zichzelf ofwel niet kent, denkt te kennen maar bedrogen uitkomt of zichzelf constant wil veranderen, zcihzelf elke seconde van z'n leven vooruitduwen, en de manier waarop men dit doet, en eerder waarom, wel, dat kan behoorlijk verschillen.
Jaloezie is een motivatie, dat is een feit. Maar ik heb persoonlijk toch m'n twijfels of het het juiste soort motivatie is. Jaloezie heeft, zoals je al opmerkt, vaak helemaal niets te maken met de ander iets niet gunnen maar eerder met een onbehagen, een onvoltooide stap in het zoeken naar de eigen mogelijkheden, expressies, talenten, kortom, wat men zélf kan bijdragen in een kort tijdsbestek tot een wereld die in het geheel niét afhangt van het ik als individu. Akkoord, hierover kan je discussiëren maar dat terzijde.
Toevalig las ik net in een boek een aantal theorieën over de 'totalisering van het systeem nu' door onder andere Lyotard (Frans postmodern filosoof) en de 'overheersing van de consumptiemaatschappij' door
Baudrillard. Alhoewel dit niet direct relevant lijkt is het de kern van de 'intermenselijke wedloop' (als je het zo kan noemen met een ietwat geleerde term). De wereld is een zo dicht geïntegreerd maar tegelijk zodanig heterogeen dat het begrip 'originaliteit' zijn waarde gewoonweg aan het verliezen is. Iedereen ziet zijn dromen geprojecteerd in onze maatschappij, wat dan ook, en streeft die na terwijl 6 miljard anderen net hetzelfde doen (op verschillende vlakken natuurlijk). Terwijl de ene naar geld streeft, iedereen misschien, zijn anderen, u en ook ik, I admit, bezig met een zoektocht naar een plaats voor onszelf binnen een enorm kader van persoonlijke uitingen die, paradoxaal genoeg, bedoeld kunnen zijn voor zowat heel de wereld (en is het fenomeen blogspot niet de perfécte uiting hiervan?). Iedereen zal echter tot het fundamentele besef komen dat zekerheid over erkenning er NOOIT zal zijn. Er is OVERAL twijfel. Er zijn overal voorgangers, mensen die bijna net hetzelfde doel voor ogen hebben, en de band met de integratie van de de maatschappij is dat we dat van elkaar wéten. Net dat is hét basisprobleem. Veel mensen houden zich niet meer bezig met een 'zelfontplooiing' maar met een ontplooiing van meerdere mijzelven voor elke situatie. Dingen verliezen zo hun betekenis, hun zin. Als de zin van iets niet in jezelf ligt, en dat hoeft maar een heel klein beetje zo te zijn, is er iets mis. De 'kunstenaar' (in dit geval) moet zichzelf eerst kunnen overtuigen. In zekere zin is het nodig je een beetje af te sluiten, jezelf niet voor de leeuwen te gooien in allerlei zinloze vergelijkingen. Het is pas als jij met iets bezig bent waar je 1) echt in gelooft 2) je volle aandacht eist en 3) in 1 opzicht, hoe minimaal ook, verschilt van je voorgangers en medemensen dat je de jaloezie een beetje kan counteren. Eigenlijk is het woord 'naijver' beter vind ik. En om het nog verder door te trekken: het gaat niet om de uitingen van een innerlijk leven, het gaat om het innerlijk leven zélf.
10:22 p.m.
And yet, somehow, life goes on.
Maar jullie hebben allebei 'gelijk' (slecht woord, ik weet het).
Zowel bosduif die perfectie eist van de mensen die dingen doen die ze appreciëert (of zoiets), als de ander (sorry) die uiteindelijk bedoelt (als ik het snap) dat het vooral belangrijk is hoe je zelf tegen je werk aankijkt (én dat je gerust mag plagiëren als je ergens jaloers op bent).
In the end nothing matters, but we're not at the end yet.
4:16 a.m.
'Ik denk niet dat veel mensen het door hebben als ik hen bewonder. Zodra ik iets zie dat de moeite waard is, komt 'het extreem kritische oog' opzetten. Geloof me, hoe strenger ik word, hoe meer respect ik heb tegenover die schrijver, regisseur, kunstenaar of vriend.' Ok, mag ik hier dan uit afleiden dat sophia koppela top of the bill is?
12:59 p.m.
Nee Sofia Coppola blijft (persoonlijke)vijand nummer één. Ze blijft lege verhalen vertellen en ze opvullen met mooie beeldjes. Dus neen, daar gaat die regel niet op. Soms kan ik dingen ook gewoon slecht vinden hoor. :)
1:03 p.m.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage