Balthazaar Bosduif doet aan karaoke

Noem het een toeval, een zeer gelukkig toeval. Zaterdag 27 November was weer een dag om op je 'Ik hou zo van jullie en van het leven'-lijstje te schrijven.

Het begon als hoognodige een middelbare school reunie. Sommige zeer geliefde mensen had ik al een schandalige periode over het hoofd gezien. Het werd een avond van knuffels, zoenen, oneinige liefdesverklaringen en dure beloftes. En allemaal door één wondermiddel: De toevallige karaoke in een uiterst vertrouwd jeugdhuis.

Onze eerste pogingen waren van nogal burgerlijke aard. Het geplande gezellige en volwassen cafétje zat gelukkig vol. Uit pure nostalgie besloten we dan naar ' 'T centraal' te gaan. We sprongen op de fiets met met croc's, luie zetels en luide punkpop in gedachten.
Daar aangekomen bleek de toestand zichzelf nog te overtreffen. Een vrouwelijk haantje de voorste zag haar 17e verjaardag erg groot in en had een complete karaokebar op poten gezet in de kelder.

Wij positioneerden ons in een donker hoekje en praatten bij pot en pint over school, relaties, roddels, ... De koetjes en kalfjes graasden op onze tafel.
Na een half uurtje kon ik mijn tenen niet meer in controle houden, ze tikten vrolijk mee op een Britney Spears liedje, de tekst kon ik amper voor mezelf houden.

Na een tijdje gaven een paar mensen er de brui aan en lieten de harde kern achter. Ondertussen werden met hoogtechnologische communicatie middelen andere mensen opgeroepen. De gesprekken vielen stil, de verzoekblaadjes knisperden tussen onze vingers. Maar nee, dat durfden we nog niet.(Behalve Fros, die gaf meteen al een paar nummers weg) We zongen en we zongen. Mensen verdwenen, mensen kwamen aan, een enkele toevallige ontmoeting. Mortsel bleek toch gezellig te zijn.

'De meeste dromen zijn bedrog' en 'E Viva España' lokten ons naar de dansvloer. Geen beleefdheid meer. Er werd meegebruld, videoclips nagespeeld en vooral heel wild gedanst. De angst voor het podium verdween als sneeuw voor de zon. Er werden zelfs een paar ontzettend knappe nummers weggegeven, allemaal zorgvuldig opgeborgen in mijn herinnering. Een prachtig duet Van Fros en GooG, Paradise by the dashbord light (free improvisation).Oskar en Frank Sinatra bleken goede vrienden te zijn en tussen Fros en Blondie leek het ook te klikken. Ik keek er naar en zag dat het goed was. (over mijn gekrijs in de microfoon zwijg ik als vermoord)

Maar wie mijn avond werkelijk fantastisch maakte was Elleke. Samen dansen, samen lachen, samen gillen (of was het zingen?), samen uithijgen, samen drinken, samen naar het (mannen)toilet, samen bereknuffelen. Heerlijk was dat. Toen ze gedwongen moest vertrekken heb ik echt elk smerig truukje uit de kast gehaald om haar tegen te houden
Elleke, speciaal voor jou in karaoke-versie! van à 1, van à 2, van à 3: Elleke, Miss labello koningin, Elleke ...