Balthazaar Bosduif gaat naar het Zuidpooltheater

Ik had deze avond een blinddate met een onbekend theater.
Natuurlijk heb ik eerst heel Antwerpen en alle Antwerpenaren gezien, maar niemand die het Zuidpooltheater kende. Paniek, paniek, paniek. Ik zag mezelf al voor gesloten deuren staan.
Dan maar puur op het geluk door straten beginnen rijden en toevallig in de juiste terecht gekomen.

Mijn eerste kennismaking: Het Zuidpool theater is cool, er is geen ander woord voor. Hippe mensen, hippe stukken, hippe architectuur. Illustratie: naast mij voerden twee jonge giechelende meisjes een gesprek over klassieke muziek: "Ja ik ben naar een mega, kei-goed concerto geweest van ... van ... zijn naam ... ik ben het vergeten, iets met een S." Haar vriendin antwoordde: " Strauss?" "Ja kan zijn, zeg ik ben nu het vriendinnetje van Jens" "Waaaauw SUPER!!"
Ik moest plotseling aan mezelf denken.

Verder, het stuk zelf: Maria Eeuwigdurende bijstand.

Mimi (Marijke Pinoy), moeder zonder kind, wandelt het shoppingcenter van haar oude macho vlam binnen, Gabriel (Johan Heldenbergh). Ze komt van zijn Ex-vrouw en neemt de papegaai des huizes mee. Mimi treft er Michel aan (Titus De Voogdt), de zielige asociale manke concierge van het gebouw. Ze blijft even. Langzaam aan vertelt het stuk het dubieuze verleden van deze drie personages. En wees maar zeker, daar word je niet vrolijk van.

Het decor wordt grotendeels door de acteurs zelf binnen gebracht en blijft minimaal. De vloer is van glad plastic, waar ze al glijdend over vechten, huilen en luisteren. Prachtige acteerprestaties, stuk voor stuk.

Enkele memorabele scènes:
De verjaardag van Michel: Omdat hij sinds hij kreupel is niet meer kan duiken, spelen Mimi en Gabriel de zee. Helium visballonnen, zeepbellen als luchtbellen en te letterlijke immitaties van zeedieren. Grappig, ontzettend grappig.
Daarna ruimt Michel mee op en maakt de ballonnen los. Ondertussen praat hij over de dictatuur van Ceaucescu in Roemenië. Op het einde heeft hij een bosje ballonnen vast. Ironie ten top.
Van het ene duikel je recht in het andere, zonder een enkel probleem.

Als alle stukken van het Zuidpool theater zo zijn, ga je mij daar nog vaak vinden. Nu weet ik het zijn, gelukkig.