Balthazaar Bosduif is verwend

Een vlaag van ongegeneerde propaganda

Het is nu al een tijdje een vaste gewoonte geworden, noem het een blinde routine. Als ik na een vroege ochtend die duffe aula uitbagger, draai ik me om naar Flore en vraag 'Koffie?'
Ik kijk zelfs niet meer of ze knikt, we beginnen gewoon te lopen. We vragen ons zelf niet meer af of nu niet eens een keer ergens anders heengaan. We gaan naar Caffénation. Punt. Waarom? Omdat daar koffie is. Echte.

Er is eigenlijk maar een probleem met die Caffénation. Als die koffie went, moet je geen andere meer hebben. Plotseling beginnen al die andere cafékoffies naar troep te smaken. Zoiets als zeepsop of een zuur geworden thee-extractje.
En als ik dan in het ochtendzonnetje van een Mokka Harrar nip en daarna een slokje water neem, denk ik soms: waarom drinken mensen zoveel slechte koffie?

De ene koffie is de andere niet. Je hebt ze in soorten, maten, mengvormen, toevoegingen of met een heleboel versiering. 'Soms krijg je een taartje in plaats van een kopje.' zei Flore op een keer, terwijl ze twijfelde of ze haar suiker wel door de mooie tekening wilde laten vallen. Laat staan roeren. Wat een zonde.
Ik drink zwart. Nog steeds. Af en toe laat ik me verleiden door een berg slagroom, maar de laatste tijd probeer ik de verschillen in zwarte koffie te ontdekken. Zoveel mogelijkheden. Het is een beetje zoals wijnproeven: aroma snuiven, ogen dicht en proeven. 'Beetje pure chocolade' of 'sterke toets met zachte afsmaak', en dan maar hopen dat het lijkt alsof je geen onzin zit uit te kramen.

Sinds kort heeft Caffénation man Rob een weblog: Antwerp Barista. Daar laat hij koffiegeheim na koffiegeheim op je los. Ik wist niet dat er een hele koffiewetenschap bestond. Kritieken op onbekende machines met vreemde namen. Als uitvinders staan koffieliefhebbers dosis na dosis te wikken en te wegen, om dan te zeggen dat het toch nog niet helemaal klopt. Een hele geheime beweging vecht tegen die koffiesopjes.

Ze hebben gelijk! Als je een keer weet hoe koffie echt smaakt dan hoef je niets anders meer. Ik ben veroordeeld tot een dagelijks tripje naar Caffénation tot ik zelf alle baristatruukjes onder de knie heb. En tot dan zal ik als een messias in overdrive blijven verkondigen: Neem geen sop, drink een echte kop!