Balthazaar Bosduif in de Kringwinkel

Vandaag fietste ik met stevige tred langs onze vaste kringwinkel, die Oskar en ik af en toe plegen te bezoeken. dat heeft ons al aardig wat materiaal opgeleverd: Mijn Harige Botten, Samson en Jeti, Oskars lieve opabroek incl. zonnebril, een Mary Poppins hoedje incl. witte handschoentjes en natuurlijk ook nog 'te veel om op te noemen' hilarische momenten (helaas voor mijn weblogleven... )

Tja, ook vandaag kon ik niet weerstaan aan Kringwinkels uiterst verleidelijke charme. Heel bewust van mijn verschrikkelijk overspel ben ik beginnen grabbelen en graaien in het assortiment blouses en nonnenrokken, ook de misselijke winterjassen en plaids ontsnapten niet aan mijn geconcentreerd oog. Ik was op zoek naar De kringloopwinkelschat van de dag! En ja hoor verstopt onder kilo's rugzakken vond ik ze: Een paar witte rolschaatsen met regenboogstreep en hakjes en ja hoor, ze pasten wonderwel ... ze zijn zo mooi dat zelfs de vraag: 'wat doe ik daar nu mee?' niet eens in me opkwam.
(*)
Nu ja, ik heb dus een probleem: Ik krijg rugpijn van rolschaatsen want ik heb niet de juiste techniek. Kan iemand me behoorlijk leren rolschaatsen?
(*)
Na een keurige afrekening van 3 euro en 75 cent bij de ontzettende zuurpruim aan de kassa, liep ik gezwind naar buiten. Aan het 'cadeautjes pak je hier in'-hoekje sprak een vrouw me aan.

'Rolschetsen? Dollydots? is da ni wa uit de mode schatteke? ik zal u is wa zeggen sé, da gaat ge op uwen dressoir zetten en nooit meer enne zien. Ik zeg et u. zied is naar mij, ik loop hier rond met be.angpapier' ze liep inderdaad met een enorme massa behangpapier rond. 'Maar ik gon daar niks mee doen zenne, 't gaat naar de zeulder voor als we nogis gaan be.angen. Allé ja zo goekoop als ier, vinde da nerges zenne, 50 cent voor een rolleke ...' Ondertussen liep ik als een hondje achter haar aan naar buiten, waarna ik zo onopvallend mogelijk naar mijn fiets probeerde te schuifelen.
'Maske maske, ik zeg et u, ge koopt den ele winkel leeg. ziet da na, de tafeltje ...' ze wees naar een oerlelijk geplastificieerd wit tafeltje in de etalage 'allé met die platisc roozekes, et ge 't cadeauke voor me dochterke al gezien? 't is iets me ne steen, allé da denk ik toch ...' ze liep de straat op en in het midden bleef ze staan. Ze riep naar me 'Ik em nog me Brigit van Molle in de klas gezete, ik zen logopediste!'

dat zijn zo van die momenten ... waarbij ik moet glimlachen, met rolschaatsen in de hand.